Unë e kam fotografuar... nga Edmond Kaceli, Itali

Unë e kam fotografuar...

Qyqja (Cuculus Canorus) credit by Amal Mavriqi

Kur dëgjon këtë shprehje, dhe sheh një fotografi të një shpendi si Qyqja, të fotografuar me mjeshtëri të rrallë, thua me vete: Ky fotografi Amal Mavriqi do të jetë ndonjë profesionist, i kahershëm, shumë i Zoti!

I hyn kërkimeve për të gjetë disa njohuri më të mëdha për autorin dhe eksperiencën e tij personale, për të mësuar diçka më shumë mbi teknikat e vështira të fotografimit të jetës së egër... Kërkon... Dhe përballesh me një të papritur tepër të këndshme:

Ai mjeshtri i fotografisë që sapo shikove, është vetëm një vogëlush 7 vjeç!

Quhet Amal Mavriqi, nga Kamenica e Kosovës. E thërrasin edhe Zemra e Vogël e organizatës Albanian Wildlife Photographers, me qendër në Kosovë!

Kur e shikon me aparat në dorë dhe objektivin tele, që për tani, është diku në të njëjtën gjatësi trupore me Amalin, nuk ta mbush syun!

Por kur dëgjon breshërinë e shkrepjeve të aparatit të vogëlushit, dhe sheh fotografitë që nxjerr ky shpirt i vogël, atëherë ndryshon detyrimisht mendim!

Amali, 7 vjeçar, është djali i vogël i fotografit të rrallë shqiptar, mjeshtrit, Arian Mavriqi!

Djali tjetër Kejsani, është diç më i madh, 11 vjeç.

Edhe ai ka të  njëjtin pasion e talent të jashtëzakonshëm. Talent, që vetëm në raste të rralla si ky, e shohim të trashëgohet nga babai tek fëmijët!

Ata thonë se pasioni i babait është frymëzimi i tyre në përkushtimin ndaj botës së egër dhe fotografimit të sajë.

Marrja me fotografinë e natyrës, vetëm iu ka rritë dëshirën për të mësuar. Në fakt në shkollën ku studiojnë janë ndër më të mirët e shkollës, e me rezultate të shkëlqyera në të gjitha lëndët.

Ajo çka të surprizon dhe të habitë, është jo vetëm talenti dhe teknikat profesionale të fotografimit por edhe njohuritë e rralla që kanë këta dy djem fotografë, kundrejt faunës së trojeve shqipfolëse.

Shpesh në orët e mbrëmjes Amali dhe Kejsan  ulen bashkë më babën e tyre Arianin dhe diskutojnë njohuritë e tyre për botën e kafshëve dhe shpendëve, habitatin ku jetojnë, periudhat e shfaqjes se tyre.

Kejsani thotë se kur kthehen në shtëpi pas çdo daljejet në natyrë, ulen pranë kompiuterit për të thelluar dijet e tyre rreth asaj që panë dhe fotografuan.

Ai ndërkohë iu bën thirrje edhe moshatarëve të vet të zhvillojnë pasionin për natyrën dhe ti përkushtohen këtij hobi që të jep kënaqësi të jashtëzakonshme.

Pupeza (Upupa Epops) credit by Kejsan Mavriqi

Vëllezërit Mavriqi me talentin e përkushtimin e tyre kanë fituar respektin, e zemrën e grupit Wildlife -Albanian Photographers, grup që aktualisht mledh mbi 14 mijë anëtarë në rrjetin social Facebook.Ata janë dy anëtarët në moshën më të re në këtë grup, dhe në organizatën me të njëjtin emër që mbledh anëtarësi fotografësh shqiptarë të natyrës së egër nga e gjithë bota, e në mënyrë specifike antarësi nga trojet shqiptare të Kosovës, Malit të Zi, Shqipërisë, e Maqedonisë së Veriut.

Të gjithë në votime!

Satirë nga E. Kaceli

Të gjithë në votime! Të gjithë pa përjashtim! Kujdes mos ngatërroni kutinë e votimit!

Bëni shumë kujdes!

Kur ti drejtoheni kutisë së votimit, në mëngjez herët, mendoni se aty në kuti nuk është vetëm Lideri i Gjatë, por edhe ai i Shkurtri! Mendoni Bukuroshin që zbukuron përditë jetën e shqiptarëve! E çojeni mendjen tek Qytetari Digital!

Dhe Votoni!

Votoni me bollëkun e votës suaj që ju karakterizon si shqiptarë të lezetshëm!

Mos ju ndani kutisë me 30 qershor!

Të gjithë ata që për arsye të ndryshme, bindjejet politike, apo kapsllëku, nuk arrijnë të votojnë nesër, i Shkurtri ka caktuar 13 tetorin!

Është pak problem të duroni deri me 13 tetor, por për të mirën e Atdheut, bëni si të bëni deri atëhere.

E me 13 tetor mund te çliroheni krejtësisht me votën tuaj!

Votoni për të ardhmen!

Mung... poezi nga E. Kaceli

Gruaja e shendrruar ne
krypë (Ana Rozenweig
-Museu i Artit
Modern
Barcelonë)

Në ditën e pranverës mungojnë lulet

Lulet nuk mbijnë më në vendin tim

Lulet e shpresës janë zhdukë prej motesh

Në vend të luleve, në vend të shpresës

lotët e shiut krijojnë mijëra figura

në tokën e idhtë të vendit tim

pa pranverë.

Në ditën e verës mungojnë shpendët

mungojnë fluturat, zhurmat, gjarpërinjtë

qytetet dhe fshatrat janë tharë

Shkretia- e vetme ngre zhelet

-flamuj të një vere munguar vitesh

në tokën e etur të vendit tim

pa verë!

Në ditën e vjeshtës mungojnë gjethet

mungojnë ngjyrat e pemëve, shirat

mjegulla ka humbë pa gjurmë

shtegtimi i zogjve nuk ndodh më

Gjethet kanë harruar të rrëzohen,

gjethet mungojnë në vendin tim

pa vjeshtë!

Në vendin tim bora nuk zbardh më!

Nuk fryn më ajo era e tërbuar brisk

Ujqit e vetmuar nuk i ulërijnë kohës

nuk bën ftohtë e nuk ndizen më zjarre

nuk ka më as grimë akulli

mungon tmerrësisht i ftohti në vendin tim

pa dimër!

Në vendin tim dimri nuk është dimër!

Pranvera ka humbur prej kohësh që nuk dihen

vera gjithashtu , gjithashtu dhe vjeshta

mungon i fohti, mungojnë ngjyrat, mungon shiu,

zhurmat mungojnë bashkë me heshtjet

Mungojnë dhe njerëzit në vendin tim

pa njerëz!

O çmendi që quhesh Shqipëri!

Është një vend tmerrësisht i trishtë

Është një vend pafundësisht i çmendur!

Është një vend i trishtë, një vend i çmendur është

Një vend ku dhe dielli lind i trishtë

jeton trishtimin e vet

mbytet në një det të trishtuem

për të lindë të nesërmen më i pafat

majë një mali që ndjell vetëm trishtim

majë një mali të çmendur në lartësinë e vet!

Diell i çmendur! Diell çmendurisht i trishtë!

Njerëzit më të çmendur se dielli!

(Njerëzit e këtij vendi pasi çmendën njëri -tjetrin

iu kthyen Zotit - E çmendën dhe Zotin!)

Është një vend i trishtë, një vend i çmendur është

Është një vend tmerrësisht i trishtë

është një vend pafundësisht i çmendur

i trishtuar pafundësisht

                                    I lumtur

marrëzisht

në trishtimin dhe çmendurinë e tij!

...Në qoshkun më të përhumbur të Botës

nën qiellin më të ndryshkur të Botës

nën diellin më të trishtuar të Botës

vijon të ndodhet Shqipëra!

E. Kaceli, Itali 2018

Kombi, Kukësi i Kombit, rruga e Kombit, dhe Hajdutët e Kombit!

Opinion

Kombi, (nacion)i jam unë, je ti, jemi ne të gjithë. Kombi shqiptar është gjithkund ku flitet sadopak gjuhë shqipe. Shqipe e pastër, e papërzier, shqipe e ruajtur me shpirt nëpër dhëmbë nga koha që ka punuar aq shpesh kundër shqipes dhe shqiptarëve!

Nacioni shqiptar është i shtrirë në trojet e veta në Greqi (Çamëria); në Maqedoni (Shkupi, Tetova, Gostivari, Kumanova); në Malin e Zi, si vetë fati i shqiptarëve (Ulqini, Tivari, Tuzi,); në Serbi (Presheva, Bujanoci, Metvegja); në Kosovë.

Shqiptarët janë të shpërndarë thuajse në të gjitha vendet e botës! Një nacion, historia e vuajtjeve dhe ndarjeve për shkak të luftrave dhe lakmive të fqinjëve mund të gjejë krahasim vetëm me historinë e hebrenjve! Ky është Nacioni Shqiptar!

Kukësi është ai qyteti i vogël në Veri të Shqipërise. I vogël si territor, i varfër, i harruar nga qeveritë e Tiranës! Askush nuk fliste për Kukësin deri në ditën kur mahniti botën me pritjen e një milion të dëbuarve nga Kosova! Në atë kohë u fol per Kukësin! Në atë kohë "zbuluam" historinë e tij të përgjakshme, Lumën, Hasin, Krumën... Kukësi i vogël u kthye ne Kukësi i Kombit! -Dhe pastaj u harrua!

Këtu nisi historia e rrugës së Kombit. Një ndër investimet më domethënëse në drejtim të afrimit të dy pjesëve të ndara të Shqipërisë! Lëvizja e lirë ndërmjet dy shteteve shqiptare, e ëndërruar edhe nga fëmijët, filloi të bëhej realitet. Kjo rrugë menjëherë u shëndrrua në urën e munguar të lidhjes mes dy pjesëve të Shqipërisë natyrale dhe historike!

Shqiptarët e Shqipërisë zyrtare dhe shqiptarët e  Shqipërisë kosovare u ndjenë më të bashkuar se asnjëherë tjetër! Këtë bashkim e bëri realitet të patjetërsueshëm Rruga e Kombit!

Por emri i madh i kësaj rruge u përlye! U përlye qysh me fillimin e hedhjes së zhavorrit të parë e deri me vendosjen e traut të pagesës! Rruga e Kombit, Ura e Kombit, u kthye në një simbol vjedhjesh të pafundme. Vjedhjeje dhe mosndëshkimeve!

Hajdutët e Kombit, njerëz të veshur me fuqinë e politikës në Shqipëri e panë ndërtimin e rrugës, jo si një investim gjeostrategjik dhe politik në të mirë të nacionit, por si mjetin më perfekt për të vjedhur pa ju hyrë gjembi i ndëshkimit në asnjë gisht të këmbës apo të dorës hajdute!

E filluar me vjedhjen nëpërmjet taksës Majko, e vijuar me shpërdorimin e milionave gjatë ndërtimit të rrugës, ku studimet dhe projektet bëheshin mbas ndërtimit duke iu përshtatë parave të harxhuara pa asnjë kriter, vijoi ndër vite me shpenzimet e pakontrollura për mirëmbajte.

Çetat e Hajdutëve të majtë, e të djathtë, ia rropën dhjetëra herë asfaltin kësaj rruge, derisa e kuptuan se nuk kishte mbetë asgjë për të vjedhur.

Kur e panë se kishte mbetë pak për të vjedhur, çeta e hajdutëve të radhës në qeveri shpiku traun e pagesës dhe vjedhjen nëpërmjet koncensionit!

Koncensioni, kjo shfaqje korruptive që është eksperimentuar me sukes në mjekësi, në energji, në kontrollin e automjeteve, në dogana, në aeroport... Në çdo gjë të mundshme që mund të prodhojë shumë lek, për firmat e lidhura me politikën, për hajdutët në pushtetin e radhës, e pak, krejt pak lek për buxhetin e varfër të shtetit.

Në sajë të politikës hajdute jemi klasifikuar me nder e lavdi, në top listën e 20 vendeve më të korruptuara në botë!

Qeveritarët dhe politikanët shqiptarë, në vend që të flasin për perspektiva zhvillimi e mirëqenieje, bëjnë plane të errëta se çfarë, dhe si, mund të vidhet e stërvidhet, çka mund të ndahet e stërndahet.

Pa asnjë frikë se dikush mund ti ndëshkojë!

Në fakt edhe burgun, e forcën e ligjit, iu kanë dhënë me koncension policisë, gjykatësve, e prokurorëve, për ta përdorur vetëm ndaj njerëzve të varfër, ndaj njerëzve të thjeshtë.

Qofshin këta edhe protestuesit e thjeshtë, e të ndershëm të Kukësit, që guxojnë të protestojnë kundër një trau, e një pagese të pajustifikueshme, që kërkon t'iu ngrejë një mur simbolik, në kufirin simbolik Kosovë -Shqipëri!

Për të mirën e Kosovës dhe Shqipërisë, shpresoj që protesta, edhe e dhunshme, t'iu çojë pak mesazh hajdutëve të kombit (të majtë e të djathtë), një mesazh të llojit:

Në mos paçi frikë nga Ligji, filloni të keni frikë nga zemërimi i popullit!

Edmond Kaceli

Shpërgâjtë dhe politikâjtë

Pamflet nga Edmond Kaceli

Politikanët janë si shpërgâjtë e fëmijëve duhet me i ndërru sa herë iu vjen era!

Këtu po iu jap disa versione të marra nga gjuhë të ndryshme (nuk është se i di të gjitha gjuhët, por rroftë sa malet interneti!)

Italisht: Politici e pannolini hanno una cosa in comune: entrambi vanno cambiati regolarmente, e per la stessa ragione

Anglisht: Politicians and diapers have one thing in common. They should both be changed regularly and for the same reason

Spanjisht:  (Tingëllon më bukur) Los políticos y los pañales tienen en común. Ambos deben ser cambiados con regularidad, y por la misma razón

Portugalisht: (i mveshet shkrimtarit portugez José Maria Eça de Queirós (1845-1900) Os políticos e as fraldas devem ser mudados frequentemente e pela mesma razão".

Kinezçe: Nuk mbërrita me e gjetë një gjë të saktë në gjuhën kineze pasi nuk ndoqa udhëzimet e atij shokut politikan, që njëhere e një kohë na këshilloi të mësonim gjuhën e bukur kineze!

E përbashkëta është se në të gjitha gjuhët kjo thënia e famshme iu mveshet personaliteteve të shquara si : Benjamin Franklin, George Bernard Shaw, apo Mark Twain.

(Për nga karakteri dhe krijimtaria artistike më e besueshme është se kjo thënie përkthyer në të gjitha gjuhët e botës, duhet të ketë autorësinë e Mark Twain-it!

Edhe pse në filmin "Njeriu i vitit" (2006) aktori Robin Williams thotë: Dhe kujtojuni, zonja e zotërinj, një frazë e vjetër e një të panjohuri thotë: Politikanët ngjajnë me shpërgâjtë e fëmijëve, duhet me i ndërrua shpesh për të njëjtën arsye!

Kjo frazë më erdhi ndërmend sot në ditën e disatë të protestës së opozitës (që iku nga pozita se u qelb në kohën e sajë), e reagimit, (nëpërmjet mosreagimit) të qeverisë, e cila vjen më shumë erë se shpërgâjtë e fëmijëve të mbushuna plot e përplot. E kur shpërgâjtë mbushen plot duhet të ndërrohen!

Problemi është se në Shqipëri kemi një hall të madh! Shumë të madh! Duke qenë një vend i vogël kemi një numër të kufizuar personazhesh që kujtojnë se kanë lindë të merren me politikë! Personazhe që nuk i ulen gomarit të politikës duke kujtua se është kalë rrace me gjak të pastër arab!

Nga krahu tjetër, ne, populli, që nuk jemi prift, që i ulim e i ngjisim në shpinë të gomarit duke iu vënë shpinën tonë si shkallë shërbimi, ashtu siç perandorët kinezë përdornin shpinën e nënshtetasve të tyre në kohërat e lashta!

Halli shtohet kur këtë grusht politkâjsh e ushqejmë, e majmim, dhe e ndërrrojmë, (kur e dhjet fort), tash 26 vjet!

Tash 26 vjet janë ushqyer, janë shqyer, e shlyer, e dhier, e ridhier aq shpesh sa nuk dimë me kë ti ndërrojmë! E nuk e marrim mundimin të kërkojmë të tjerë për ti zëvendësuar, vetëm përkulim e thyejmë shpinën!

E ashtu me shpinë të thyer, e të përkulur fort, vetëm i riqarkullojmë dhe u ndiejmë erën. Iu ndiejmë erën me shpresën se nuk do të qelben si deri një ditë ma parë!

A se harrova, për arsye, mosreklamimit, pavarësie, e paanësie nuk po jap emra, e as nuk po përcaktoj se kush nga shpërgâjtë e majta, të djathta a të qendrës është dhier më shumë, dhe është qelbë më shumë!...

Pamflet: Mesha mbaroi! Shkoni në Paqe!

Nuk arrij të kuptoj shumë nga Amerika, çka ndodh në Amerikën e lirive të pakufizuara dhe në kufinjtë e Lirisë është jashtë perceptimit të një njeriu që, shumëkush, ashtu si unë, e ka vizitur USA-n vetëm nëpërmjet TV dhe internetit!

Nuk e kuptoj pse jam larg. Nuk e kuptoj pse nuk jam shumë i përgatitur në çështjet e politikës së jashtme në përgjithësi, dhe në mënyrë të veçantë në politikën e USA-ve.

(Do të dëshiroja të isha edhe unë i përgatitur në këtë çështje ashtu si pjesa më e madhe e politikës dhe e popullit tim amerikano -europiano -russo- kinezo, e turk dashës!)

Por nuk jam! Ky është problemi im dhe jo i amerikanëve që zgjodhën një President që trumbetohet si më i kundërshtuari në historinë e 45 presidentëve amerikanë! Kur është kështu pse e zgjodhën!

Në këtë vijim logjik nuk marr përsipër të kuptoj as kundërvënien e madhe që pati nga mediat tradicionale, edhe ato me famë botërorë, të cilat shpesh e ngatërruan, edhe qëllimisht, çdo gjë që kishte të bënte me Trump. Pati media që në kundërshtimin e tyre të çmendur, e alogjik arritën deri aty sa të ngatërronin edhe emrat e grave të Trump.

E populli i thjeshte nuk arrin të kuptojë dallimin e gruas së parë Ivana Trump, me vajzën e sajë Ivanka Trump; gruaja e dytë Marla Maples, u harrua krejt; dhe gruaja e aktuale Melania Trump, që edhe këtë mediat idiote apo njerëz idiotë e thirrën Ivanka!

Kulmi arriti me njoftimin fallso te vdekjes se tij, ndërkohë që i thoshte : "Mos lejoni askënd t'ju thotë se nuk mund t'ia dalim. Asnjë sfidë nuk mund të mposhtë zemrën, forcën dhe shpirtin e Amerikës."

Absurditeti vijoi me protesta (të stisura keq) në disa vende, ku nuk mund të mos përfshihej edhe Shqipëria me reagime idioteske e fëminorë, si nga turma ashtu edhe nga njerëzit e politikës.

Këta të fundit kujtojnë se me kundërshtimin ose mbështetjen që ata i bëjnë presidentit Trump, dhe jo vetëm atij por presidentëve amerikanë, e kandidatëve për presidentë amerikanë, kërkojnë të ndryshojnë dhe kujtojnë se mund të ndryshojnë ligjin universal që thotë: Megjithatë Bota sillet rreth Shteteve të Bashkuara të Amerikës! E Shqipëria nuk është kurrkund në listën e botës!

E atyrë që protestojnë në këtë qoshk të humbur të Botës, apo që do të protestojnë me mënyra të ndryshme, qoftë edhe me një status të thjeshtë kundër Trump, (që nuk e di as nga bie Shqipëria), nëse politkanët tanë, qeveritarët tanë, opozitarët tanë dhe mendjet e ndritura të tyre iu duken diç më lart, e më të ndershëm, e më të hapur mendërisht, se presidenti Trump, protestoni! Protestoni fort!

Ndërkohë, ai si çdo president tjetër amerikan do të bëj gjithçka, duke mos bërë asgjë! Do të rregulloj gjithçka, duke mos rregulluar asgjë! E këtë do ta realizojë deri në fund të mandatit të tij të dytë, se i pari iku! (Të paktën këtë e kuptoj se ndodh në USA sa herë ndërrohet Komandanti!)

Të gjithë atyre qe vazhdojnë të kundërshtojnë Trump si president, (sidomos shqiptarëve të mij) më vjen dëshira ti përshëndes me fjalët e priftit kur përfundon Mesha: Mesha u krye! Shkoni në Paqe!

Edmond Kaceli

Itali

Pamflet: Milionerët (morracakët) e poshtërsisë

-Sepse vetëm në Shqipëri mund të ndodhë që biesh të flesh me gruan si morracak e të gdhihesh milioner apo miliarder!

Në radhë të parë nuk kam asgjë kundër milionerëve dhe njerëzve të pasur! Bindja ime, thellësisht e djathtë nuk ma lejon këtë luks. Çështja është më e ngatërruar kur bëhet fjalë në mënyrë të veçantë për milionerët shqiptarë të 26 viteve të fundit.

Askush nuk është në gjende të thotë, si e qysh, e ka bërë milionin e parë me punë të ndershme! Nëse gaboj ju kërkoj ndjesë!

E nëse jeni në gjendje të më thoni si u bë milioni i dytë, jua dyfishoj ndjesën!

Madje kam kurajo t'iu kërkoj ndjesë në progresion gjeometrik, (atyre biznesmenëve që e kuptojnë rregullën e progresioneve) për çdo miljon që kanë mbledhur në progresion matematik, në mënyrë të drejtë dhe (zot na fal!) të ndershme!

Shumë prej këtyre milionerëve në valutë të huaj, e miliarderëve në lek shqiptar, a miliarderëve në valutë të huaj e supermiliarderëve në lek shqiptar, i mbaj mend si e filluan! Ishin të gjithë njerëz të thjeshtë si ne! Patën kurajo të hidheshin në rrugën e biznesit pa ditur as edhe kuptimin e kësaj fjale! Ndryshe nga ne, ata kuptuan A-në e të bërit biznes në Shqipëri: Pandershmërinë absolute në biznes dhe lidhje fort të ngushta me politikën!

Me pak fjalë përkthehet në: Kontrabandë (Cili profesor ekonomie mund të llogarisë me përafërsi shifrat e shtetit në hije të kontrabandës mbi 25 vjeçare), mospagesë taksash dhe detyrimesh fiskale, (inspektorët e taksave, drejtuesit e doganave, u enjtën nga xhepa dhe vijojnë të fryhen nga barku edhe sot e kësaj dite) lidhje me të fortin e politikës (korrupsion)! E duke ju ngjitur politikës zbuluan parajsën e investimeve shtetërore, mësuan fjalën tender, e zhvilluan përsosmërisht, alla shqiptarçe, derisa sa mbërritën përsosmërinë në kulmin e sajë: Koncesionin!

Zbulime tipike të bizneseve të pandershme: tenderat, koncesionet, ligjëbërjet tipike në shërbim të hajnave të pajisur me "Rolex", "Pierre Cardin", Prada", "Valentino", krijuan milionerët modernë tipikë shqiptarë: Xhepfryrë, barkmëdhenj, kokëtrashë, arrogantë, të fortë, lektorë (që japin leksione) të zgjuarsisë, seksitë të pamoralshëm, të parfumuar deri në brekët, ironikisht, me vrimë, por armiq historikë të sapunit!

Vitet që nga '90-ta e deri më sot prodhuan, në heshtje ose me bujë, milionerë (miliarderë) nga të gjitha fushat: fshatarë injorantë por të fortë, qytetarë turkoshakë por nuhatës të pushtetit dhe lidhjes me paranë, kryepleq që vodhën edhe gurët e fshatit, kryetarë komunash e bashkishë, që kur lanë punën u gjendën esnafë 24 karatësh, drejtues policie, gjykatës, prokurorë, deputetë, drejtorë shkollash, profesorë universitetesh, gazetarë... Të gjithë ngjyen kafshatën në gjellën e turlive të biznesit të pandershëm tipik shqiptar duke hyrë në kategorinë e të fortëve, dhe të zgjuarve, me para në xhep!

Në kategorinë e milionerëve të poshtërsisë.

Një poshtërsi e frikshme, kriminale, tmerrësisht e pafund! Që do ta vuajmë për vite, e vite, e vite... Dhe askush prej tyre nuk do të përgjigjet  kurrë! Kurrë!

Sepse vetëm në Shqipërinë e çudive dhe ndyrësive pa kufi, mund të ndodhë mrekullia. Mrekullia që një gjykatës, prokuror, politikan, pushtetar, deputet, drejtues policie, doganier, portier, gazetar, kriminel ordiner i lidhur me politikën, i djathtë, i majtë, a i qendrës, të bjerë të flejë me gruan si morracak dhe të nesërmen të gdhihet milioner! Apo miliarder, thoni si të doni!

Edmond Kaceli

Vitet e kinezëve dhe vitet e shqiptarëve!

Satirë nga E. Kaceli

  -Gëzuar populli inë i mrekullueshëm! - Kjoftë Largu

Kinezët, një popull i mrekullueshëm, në kalendarin e viteve i quajnë viti i Derrit, i Qenit, i Miut, i Gomarit, i Tigrit etj.

Në bazë të këtyre viteve populli i madh, mbi një miliardësh, feston ndërrimin e moteve dhe shkruan historitë e tij. Në bazë të këtyre viteve ata lexojnë të shkuarën dhe përgatiten për të ardhmen!

Po ne shqiptarët? (Një popull që me vështirësi llogaritore themi se bëhemi nja 7 miljon, duke i mbledhë shqiptarët anë e mbanë botës, krejt si ndihmat humanitare!) Si llogarisim vitet? Si e kujtojmë të shkuarën? Si duhet ta thërrasim të ardhmen?

Çështje e vështirë. E vështirë dhe e ngatërruar! E ngatërruar për një popull që fatin vet e lidhën si ai fshatari që lidhi gomarin për trenin e ndaluar në stacionin hekurudhor të Lezhës e iku të bënte pazar ...

Ne jemi krenarë. Jemi edhe të lezetshëm, edhe krenarë, edhe të lumtur. Sidomos të lumtur që jemi shqiptarë e jo kinezë! (Edhe pse kinezët një herë e një kohë ishin miqtë tanë të mëdhenj!)

Le të krenohen dhe festojnë kinezët vitin e Tigrit, Derrit, Qenit, Miut, Gomarit, etj. Ne shqiptarët në mundimin bosh për me u bà shtet, kemi kaluar (e festuar sipas stilit shqiptar) vitet e Merhumit, Kjoftë Largut, Gjarpërit me Syze, Doktorit, Pijanecit, Njeriut që Qesh, dhe vitet e këtij të Gjatit!

Në këtë ndërrim vitesh, ndërsa lutemi në fshehtësi të paktën të lulëzojnë vitet e Bukuroshit, urojmë njëri -tjetrin: Gëzuar 2017 -ën, Vitin e Vettingut!

E nën drejtimin e ambasadorit amerikan me origjinë të hershme kineze, këndojmë hymnin e pavarësisë nacionale: "Oh sa mirë me qenë shqiptaro -kinez, ole, ole, olelelllleee!"

Pamflet: Kryeudhëheqësi (lideri) i Ballkanit

nga Edmond Kaceli

Udhëheqësit e Ballkanit janë të shquar, të thekur politikisht e të zgjuar mendërisht. Ata janë ajka e nacionit që përfaqësojnë. Janë të denjë për të drejtuar, me aftësitë e tyre të rralla çdo shtet të madh a të vogël në çdo qoshe tjetër të botës.

Mjafton të shikosh se çfarë zhvillimi kanë vendet e tyre ku drejtojnë. Asnjë problem krize morale, politike dhe ekonomike. Vendet e ballkanit janë më të zhvilluarat në Botë, Europë dhe janë gjithashtu më të zhvilluarat edhe në Ballkan!

Popujt ballkanas janë më të lumturit në Botë, në Europë, madje popujt e Ballkanit janë edhe më të lumturit në Ballkan!

Në Ballkanin e dikurshëm ku mbizotëronin lufta dhe urrjejta ndëretnike sot mbizotëron paqja dashuria dhe solidariteti i zjarrtë në mes nacioneve. Dhe kjo dashuri mishërohet sa e sa herë në forma të ndryshme dhune e përplasje ndëretnike. Se dashuria e ballkanasve për njëri -tjetrin është pak a shumë si dashuria e sadomazokistëve! (Që për të padishmit përkthehet, afërsisht, dashuri e dhunshme)

E gjitha kjo vetëm në sajë të udhëheqësve (liderve) largpamës, shpirtgjërë, të pashëm, (se të jesh lider në Ballkan duhet të jesh ose i gjatë ose i pashëm ose të dyja bashkë), natyrisht gramacioni i truve nuk hyn në punë!

Liderët e Ballkanit kanë vetëm një sëmundje të vogël kohët e fundit: I ka zanë malli me zgjedhë një Kryelider. Se Ballkanit i duhet një Kryelider! Një Kryelider e plotëson krejt bukur pamjen groteske të politikës dhe politikanëve ballkanas që ulen nga pushteti vetëm po ti marrësh me shkelma bythëve të dhjamura nga shëndeti!

Thuhet se në fshehtësi është organizuar një takim i gjithë liderve të shteteve të Ballkanit. Natyrisht me dëshirën dhe dashurinë e zjarrtë, të e popujve që përfaqësojnë. Në takim është folur, propozuar dhe votuar. Takimi ka pasë një rezultat të pritshëm. Një rezultat tipik ballkanas:

Secili udhëheqës, i secilit vend të Ballkani, ka propozuar për Kryeudhëheqës, (Kryelider): VETEN!

Pas votimit dhe numërimit të votave të gjithë kishin votuar: VETEN!

Me unanimitet të plotë liderët e Ballkani shpallën Kryelider te vendeve të gadishullit Ballkan: VETEN. 

Shënim: Sa për ilustrim po i shtoj këtij njoftimi edhe një foto të mbledhjes së liderëve. Zgjidhni e merrni!

Qyteti i Vogël nga E Kaceli

Mënjanë mesit të Botës

ngrihen muret e fryme të Qytetit të Vogël

muret, ndërtesat, mbytur vogëlsie

Në ujrat e vogëlsisë notojnë njerëzit

Më të vegjël se ndërtesat, se muret, se qyteti

Njerëzit e vegjël të Qytetit të Vogël.

Njerëzit e Qytetit të Vogël

që druajnë poezinë më fort se kolerën

që i ruhen poetit më fort se shejtanëve

Varrezave publike tek shfaqen netëve

                             me hënë turbulluese

(me shejtanet ndodh të bëjnë dashuri

netëve të dashurisë përvëluese)…

Shkon për të blerë diç, në tregun e vetëm

                                     të Qytetit të Vogël

Kërkon, psh, patate

-pa pritur, ndërkohë të kanë peshuar:

dy kile e 300 gram përgojuese

                                                të klasit të parë

E ngatërrohesh më keq se në pazarin e Tezeut

pa mundur të vrasësh njeri

me përjashtim të vetes…

Në Pazarin e Vogël të Vjetërsinave dhe Ndjenjave

shterpat dhe të tredhunit të numërojnë

dashnoret dhe kafet e pime

qeshin, tallen

Në gijotinën e fjalëve mbytëse

përcaktojnë radhën.

Ti ikën prej pazarit me

qesen plastike plot përgojuese

me një kokërr patate sa një lëmsh Ariane

me fytin e tharë

në djegie…

Në Qytetin e Vogël sundojnë

Zyrtarët Shpirtxhuxhë

Zyrtarët vogëlakë,

                               trutharë,

                                             barkaliqë

Zyrtarët me kollaret e lidhura trashë

Zyrtarët, që , për hir të modernizmit,

                                                          shpërlajnë

Fytyrat e duhanta me parfume grashë.

E zyrave shëtisin Minifundet e sekretareve

Minifundet zgjedhëse të ngjyrës së kollareve

Kështu bindet populli (i lumtur) se shtetarët

Nuk janë kurrsesi impotentë ndaj grave

E gratë e shkreta, gratë e pafaj,

në orarin zyrtar, në krahë dashnorësh

shkrihen në vaj…

Brenda mureve të trasha të Qytetit të Vogël

sa gjëra të vogla ndodhin

Ndodhin se njerëzit ecin vogëlsisht

                                 dashurojnë vogëlsisht

                                 lindin vogëlsisht

vogëlsisht marrin frymë njerëzit

në Qytetin e Vogël

prapë të marrin Frymën

prapë të mbysin Dashurinë

prapë të mbysin Lindjen

prapë…

E për çdo ditë, e më vogëlsisht.

1996-2015

Dallëndyshja e fundit… nga Edmond Kaceli

Ik, largohu, larg nga ky vend i shkretë

Nga ky vend i ftohtë, nga ky qoshk i mallkuar

Ku njerëz të marrë, të çmendur,

                                                     të krisur

hanë njëri -tjetrin në darkën e vonuar

Përtypin njëri -tjetrin ngadalë –ngadalë

Kafshatën e mishit ngjyejnë në gjak

Ndërsa eshtnat lëpijnë në tmerrin e përditshëm

Nuk ngopen me tmerre, tmerr lypin prapë.

Ik prej këtu, mos kthe, kurrë, kryet mbrapa

Merr rrugën në përtej,  Botës së Askundit

Shpëto, të paktën veten, na lër në fatin tonë

                                                                 përdreq

Merr rrugën, ik, largohu, dallëndyshe e fundit!

Ik, largohu, larg nga ky vend i shkretë

Nga ky vend i ftohtë, nga ky qoshk i mallkuar

Ku njerëz të marrë, të çmendur,

                                                     të krisur

hanë njëri -tjetrin në darkën e premtuar.

Shqipëri, gusht 2014 -Itali, nëntor 2014

Pamflet i ripunuar

Si mund të hyjmë në Europë? -nga E.Kaceli

Meqënëse Bota është pak a shumë sferike, unë, pas konsultash me politikanë dhe shqiptarologë të shquar kam arritë në një zgjidhje interesante dhe unike për nga shkalla e rëndësisë për kombin tonë!

Zgjidhja konsiston sa më poshtë:

Globi thuajse sferik, thënë ndryshe: thuajse i rrumbulltë.

Bota ecën gjithherë përpara.

Europa ecën gjithherë përpara.

Ne ecim gjithherë pas Botës.

Ne ecim gjithherë pas Europës. Shumë, shumë mbrapa sajë.

Nuk e kapim. E thënë ndryshe: Nuk arrijmë të hyjmë në Europë.

Ne kërkojmë t’ia hedhim Europës?

Ne ia hedhim Europës!

Ne bëjmë një: Prapakthehu!

 Pra ecim mbrapa. Ose më mirë, sipas të gjitha fakteve: Ne ecim mbrapsht. (Si mbrapshtanë që jemi.)

Por në fakt këtu, në ecjen tonë mbrapsht, qëndron ndryshimi. Sipas konceptit të Ecjes Relative, ecja jonë mbrapsht është ecje përpara.

Dy palët: Europa dhe Shqipëria, tashmë, në globin e rrumbullakët, ecin përpara me hapat e tyre.

Dhe takohen në një pikë.

Kështu i japim fund stërmundimit tonë për të mbërritë Europën. Për të hyrë në Europë.

Shënim:

Leksioni është i vlefshëm,  jashtëzakonisht, aktual edhe për në Kosovë.

Profesioni: Mos me bà asgjà!

Pamflet
nga Edmond Kaceli

Quando diventerò grande, vado in Albania a far’ niente. Perché cosi fanno tutti gli albanesi -mio figlio Erik, 7.
Kur te rritem do të shkoj në Shqipëri e të punoj asgjë. Sepse kështu bëjne të gjithë shqiptarët. - djali im Erik, 7 vjeç.

Dhe kur e pyesin: Në ç’vend i ke parë që shqiptarët nuk bëjnë asgjë?
Përgjigjet shpejt: Sa herë që shkojmë në Shqipëri i shoh të gjithë.

Ky gjykim i vogëlushit 7 vjeçar, më ka mahnitë jo vetëm mua, por gjithkënd prej miqve të mij që ia kam treguar.
Në fakt : Mos me bà asgja- ky është një profesion që ne Shqiptarët e dimë më së miri dhe e realizojmë në prefeksion.
Prej mëngjezit deri në darkë vonë në Shqipëri duken, në pamje të parë, sikur të gjithë janë të zënë me punë, dhe kushedi se sa shumë punojnë. Kështu duken në pamje të jashtme.

Por sa të hapësh derën e parë të një shtëpie shikon që është ditë pushimi.
Të gjithë familjarët, dhe ndonjë mik i familjes i zgjuar herët, janë mbledhë rreth filaxhanit të kafesë, shoqëruar gotën e rakisë. Të rrethuar flasin fjalë burrnie, histori (thashetheme) katundi që iu duket si qytet, e thashetheme qyteti që ju duket si katund.

Bëjnë politikën e kryeplakut, politikën e kryetarit të komunës, politikën e qeverisë, të presidentit shqiptar e më pas hidhen në arenën ndërkombëtare. Pikërisht aty të gjithë i ke kompetentë. Të gjithë bëhen analistë të mëdhenj. Të gjithë, pa përjashtim moshe, njohin me përgjegjësi të lartë çështjet ndërkombëtare, e udhëheqësit ndërkombëtarë që i përziejnë. I njohin me emra, mbiemra, gra, dashnore, fis e farë, më mirë se ç’njohin delet, dhitë lopët a derrin e vetëm që kanë në kasollen e tyre.
Bagëtitë e gjora, që ju ka ikë orari i mjeljes, apo iu është vonuar orari i tagjisë së mëngjezit, fillojnë të pëllasin, e burrat e familjes fillojnë të shtijnë tek a çift se kujt i takon ti ushqejë, aty nga ora 10.

Shqiptarin tipik “nuk bàj asgja” mos e gjetsh në divanin e shtëpisë, (në karrige nuk ulen kurrë se iu dhemb bytha) e gjen në kafenetë (baret) e shumta të fshatit a qytetit, duke ushtruar denjësisht profesionin.
Kafja shoqërohet me një klas tjetër pijesh. Qysh prej zbulimit të “Red Bull” “B52” e ndonjë pieje tjetër energjike, shqiptarët janë bërë me krahë dhe vetëm barku i zmadhuar tej maset nuk i lë të fluturojnë!
Baret e qytetit janë të mbushura aq shumë sa nuk gjen vend ku të ulesh.
Në lokale i gjen të gjithë. Njerëz të thjeshtë, hallexhinj profesionistë, pijanecë profesionistë, gra me burra, gra pa burra, burra pa gra, nxënës shkolle pa shkollë... Lista e gjatë mbyllet me zyrtarin tipik barkalec shqiptar. Zyrtarin që të gjitha çështjes e zyrës i zgjidh në kafene, e të gjitha çështjet e kafes i zgjidh më vonë në zyrë.
E njeriu normal kur shkon në Shqipëri pyet veten: Është ditë normale pune apo mbledhja e sindikatës së “asgjë bërësve”.

Por çështja është më e thellë. Nëse, larg qoftë e dashtë Qoftë Largu, ke nevojë për një asgjëbërës në Shqipëri, bëj kujdes! Bëj shumë kujdes! Asgjëbërësin e ke përgjithësisht të zënë me punën e tij të përhershme: Duke bërë asgjë.
Dhe duhet të jesh shumë i lumtur, e të mos guxosh ta pyesësh dy herë rresht, kur të thotë : Eh! Tash për tash jam i zënë. Hajde më vonë. Ose më mirë, më ço një zile telefoni se të marr vetë...

Dhe ti që vjen nga një botë tjetër ku njerëzit e shkretë rropaten në punë nga mëngjezi i parë deri në darkë vonë, gati të duket vetja i marrë e pyet veten: Përse? Përse të mos kthehem në Shqipëri dhe të filloj punë Asgjëbërës?
Është kohë krize ku i dihet...

ARMIKU IM –Thirrje e panevojshme për luftë

Pamflet nga E. Kaceli

Kjo thirrje është dhe nuk është një ironi.

Ironi se ndër tiparet më madhështore tonat, si shqiptarë, është lufta.

Jo lufta ndaj armikut (armiqve). Armiqtë kohët e fundit kanë harruar se nà ekzistojmë si nacion.  Por lufta ndaj njëri –tjetrit. Lufta ndaj vetvetes. Një luftë e dhunshme që nuk kursen asgjë.

Nuk është ironi. Nuk është as lojë luftash që luajnë fëmijët e fisit a lagjes.

Është një luftë ku jemi përfshi të gjithë, pa dallim feje, krahine dhe ideje.

Mblidhemi në salla e shajmë, shtyhemi, pështyjmë, godasim, fëlliqim, vrasim njëri –tjetrin. Armiq të denjë të vetvetes!

Ulemi të hamë bukë, e bëjmë të njëjtën gjë.

Shkojmë të flejmë, e bëjmë të njëjtën gjë.

Dalim në rrugë të madhe e bëjmë të njëjtën gjë në përmasa më madhore!

Le të dalim të gjithë në shesh pasnesër! Është shumë larg!

Le të dalim të gjithë në shesh nesër. Është shumë larg!

Le të dalim në shesh sot. Prapë është shumë, shumë larg!

Mos vazhdoni më tej leximin e këtij shkrimi. Le të dalim në këtë minutë në shesh.

Me të gjitha llojet a armëve që disponojmë. Se ka dashtë perëndia ( a dreqi vetë) boll të armatosur jemi, si popull trim luftarak.  Pse jo me difekte të theksuara mendore!

Kush nuk ka armë në dorë, mjafton të ketë të armatosun trurin! Se me thonj ia marrim shpirtin njëri –tjetrit, po të jetë nevoja!

E nëse nuk ju mjafton arsenali i armëve përdorni gjuhën! Gjuhën e bukur shqipe. Veçanërisht të bukur në koleksionin e pazëvendësueshëm të sharjeve, mallkimeve, fyerjeve. Jeni të lutun të mos harroni asnjërin nga dialektet, e sidomos gjuhën letrare të Kongresit të Dreqt Shkrimit!

Le të dalim në shesh! Le të dalim në Luftë. Le të fillojmë Luftën!

Ti je armiku im sepse je unë!

Për këtë arsye, dhe vetëm për këtë arsye, ne duhet të dalim në duel, me të gjitha armët e mundëshme,  ti biem njëri -tjetrin. (Në daç në kuptimin figurativ, në daç në kuptimin fiziko –moral)

Kështu, sepse unë jam armiku yt, se jam ti! Unë jam më i mirë se ti. Unë jam ti.

Keshtu, sepse ti je armiku im, se je unë. Ti je më i keq se unë. Ti je unë!

(Rrotulloje dhe sille nga të duash)

Të dalim e të bëjmë luftë!

Vetëm me luftë, dhe vetëm me luftë, vendin ku jetojmë do ta bëjmë përditë e më të mjerë... ku... ku...lleshëm!

Pamflet: Parade me flamur te shkyer

Kryekaragjozët shqiptarë të politikës janë përgatitur për shfaqjen tragjikomike të radhës. Të ndërgjegjshëm deri në palcë për efektin mediatik dhe të mbijetesës politike kësaj radhe shfrytëzojnë, siç e kanë shfrytëzuar që nga viti nëntëdhjetë, Festën Kombëtare të Flamurit.
Berisha ka urdhëruar shtetin që bashkë me Festën e Flamurit të festohet dhe e ashtuquajtura Ditë e çlirimit.
Kjo i ngjan ofertës: Prendi due, paghi uno! (Merr dy festa bashkë dhe paguaj një).
Rama si udhëheqësi i përndritshëm i opozitës shqiptare lë mënjanë historinë dhë bën politikën e elektoratit të majtë, duke e urdhëruar Festimin e çlirimit më 29 nëntor, siç është festuar qysh nga 29 nëntori i 1944 kur gjermanët e fundit u larguan vullnetarisht nga Shqipëria. Madje e quan paftyrësisht: Nata e Bardhë (Note Biancha). Po të marrim parasysh se çfarë ndodhi pas 29 nëntorit, është e qartë se pas Natës së Bardhë (të Kuqe në fakt) erdhën mijëra net të Zeza.
Rama i Gjatë dhe historianët komunistë thonë se gjermani i fundit u largua nga Shkodra më 29 nëntor, pasi partizanët bënë luftë kundër tij për disa orë.
Historianët nacionalistë, të mbështetur dhe prej Berishës, ish-komunist i ndershëm, edhe ky i gjatë gati në nivelin e Ramës, thonë se data u caktua vetëm për efekt të vëllazërisë komuniste shqiptare -jugosllave.
Kur i thonë historianët edhe mund të mos jenë të vërteta por kur historinë e bëjnë Koka të Mëdha (Kryemëdhenj) dhe Shtatgjatë si Berisha dhe Rama, e vërteta ndahet përgjysë pesëdhjetë për njërin e pesëdhjetë për tjetrin. (Kristoforidhi i madh do ti emërtonte Ramë Shalëgjati dhe Sali Shalëgjati, në ndryshim nga Nano që mund të quhej Fatos Shalëshkurti)
Pa dashtë të fyej flamurin tim me shqiponjën dykrenore, krejt kështu është ndarë dhe opinioni shqiptar. Vetëm se Shqiponja për fatin tonë të madh e ka kryet më të vogël. E kryet e madh nuk është tipar i shqiponjës. Tjetër qenie jonjerëzore dykrenëshe mund të përfaqësonte politikën aktuale.
Atëherë shtrohet pyetja e vjetër: Kur u largua gjermani i fundit? Iku vetë më 28 apo 29 nëntor? U dëbua nga partizanët me 28 apo më 29 nëntor?
Në fakt sipas gjasave edhe sot e kësaj dite në Shqipëri vazhdojnë të jenë gjermanë. Madje vazhdojnë të vijnë përditë. Krahas gjermanëve vijnë dhe italianë, amerikanë, indianë, kinezë, turq, arabë, e dreqi e di se çfarë racash të tjera.
Atëherë kush na pushtoi? Kush na çliroi? Nga kush u çliruam?
Pyetje të vështira që vazhdojnë të marrin përgjigje të vështira për tu kuptuar.
Në kuptimin dhe për leverdi të fjalës, thotë një i njohuri im, sa të jetë festë është mirë, se kështu largojmë kryet nga hallet e përditshme. (Miku nuk thotë se kryet është plot a bosh me mend)
Në festa zakoni shqiptar e don që të shkohet me duart plot. Do të thoja dhe ballin lart, por ballistët janë armiqtë e partizanëve e nuk mund të rrinë rehat në të njëjtën sofër të përbashkët. Natyrisht në festë shkohet dhe me flamur në dorë.
E si duhet të jetë flamuri kur njëra palë feston 28- 29 nëntorin e tjetra feston vetëm 28 nëntorin.
Sipas teorisë kineze aplikuar gjatë miqësisë së madhe shqiptaro –kineze, në festat shqiptare shkohet rreth flamurit të bashkuar nëpërmjet ndarjes. E nëse nuk mjafton një flamur me shqiponjën dykerenore në mes, atëherë të nxjerrim dy flamuj me nga një kokë shqiponje që sheh në të kundërtën e kokës tjetër. Njërën pjesë të flamurit ta përdorin kush feston 28 plus 29 nëntorin dhe tjetrën kush feston edhe 28-ën, edhe 29-ën më 28 nëntor.
Në kuadrin e natyrës vëlladashëse të shqiptarëve asnjëherë nuk ka ndarje të barabartë. Kështu flamurit të shkretë (respekt për flamurin) nga tërheqja dypalëshe i bie të shkyhet. Të shkyhet dhe jo të ndahet. (Shkyerja është një tjetër tipar vëlladashës shqiptar)
Flamuri ynë, i ngritur në Vlorë më 1912-ën, i fëlliqur me yllin e kuq në 1944-ën, i pastruar në Shkodër në demonstratën kundër bustit të Stalinit më 14 janar 1990- ës, rikthehet të valëvisë i shkyer nga politika shqiptare në vitin 2007.
E nacionit (kombit) nuk i mbetet gjë tjetër vetëm të urojmë njëri -tjetrin: Gëzuar Festat me Flamur… të shkyer!
Edmond Kaceli

RROTA E ARTE DHE PRESIDENTI SHQIPTAR

Pamflet
RROTA E ARTE DHE PRESIDENTI SHQIPTAR

Nga Edmond Kaçeli

A e dini se ndër shpikjet më të mëdha shpikja e Rrotës ka qenë ajo që e ka çuar njerëzimin përpara? Në sajë të Rrotës, dhe vetëm në sajë të Rrotës, njerëzimi është zhvilluar nga prehistoria deri në ditët e sotme. Nëse nuk e dini mbani vesh: Rrota është shpikja më e madhe. Rrota është shpikja e artë e njeriut. Rrota është fillimi dhe mbarimi i shkencës njerëzore. Rrota është filozofia e jetës në planetin tonë. Rrota është rrotë.
Ai që e shpiku nuk mbahet mend, ndërsa Rrota jeton dhe do të jetojë ndër jetë të jetëve duke vazhduar misionin e vënies në lëvizje të njerëzimit dhe të historisë së brezave.
Sa gjëra janë bërë me Rrotën! Kush nuk e ka përdorur të paktën njëherë në jetën e tij Rrotën? Apo ndonjë mekanizëm që i përngjason rrotës! Kush prej nesh nuk është ndjerë pjesë e mekanizmave shumërrotësh që na rrethojnë në jetën e përditshme.
Prej mëngjezit nën zgjimin e orës, (edhe orët elektronike kanë ndonjë mekanizëm që i përngjason rrotës), përgjatë gjithë ditës, e deri sa shkojmë në darkë të hamë, (edhe tenxheret e gjellës i ngjajnë rrotës), na shoqëron Rrota. Biles Rrota na shoqëron edhe kur shkojmë të flejmë gjumë për tu zgjuar sërish nën efektin dhe presionin e Rrotës së ditëve që sillen sipas Parimit Universal të Rrotës.
Banorët e vendit të shqiponjave, si popull me zgjuarësi natyrale, ishin nga të parët banorë të rruzullit që e përdorën Rrotën. Burimet etruske, pellazgjike, e më vonë ilire e vërtetojnë përdorimin e Rrotës dhe të efekteve të sajë. Banorët e vendit të shqiponjave vazhdojnë ta përdorin me shumë sukses edhe në ditët e sotme Rrotën dhe gjithë efektet e sajë pozitive. Në jetën e tyre të përditshme, si shumë popuj të tjerë të Globit, shqiptarët e ndjejnë Rrotën deri në thellësi të shpirtit bujar. Në jetën e përditshme Rrota e Artë (këtu e në vazhdim po e vlerësojmë shpikjen më të madhe njerëzore) ka zënë dhe do të zërë një vend parësor.
Pa Rrotën shqiptarët nuk arrijnë të bëjnë asgjë. Nuk arrijnë të flejnë me njëri –tjetrin. Nuk arrijnë të çohen në mëngjëz. Nuk arrijnë të shkojnë në punë… nuk … nuk…
E nuku më i madh i shqiptarëve është se pa Rrotën nuk bëjnë dot as politikë.
Lidhja e rrotës me politikën? Krejt e thjeshtë:
Në jetën e një vendi të vogël, apo edhe të madh. qeverisja e vendit i ngjan një mekanizmi shumërrotësh, të ndërtuar nga mekanizma të tjera shumërrotësh por në shkallë më të vogël. Më thjeshtë akoma. Fillohet me partitë politike që kanë në krye një kryetar apo një president. Të paktën mbi pesëdhjetë mekanizma të tilla politikë.
Vazhdojmë me qeverinë dhe qeveritarët. Ecim më tej: parlamenti, kryetari, krejt pushteti legjislativ pushteti gjyësor… Dhe kryemekanizmi i të gjithë mekanizmave shumërrotësh të qeverisjes: Presidenti.
Aq shumë e duan shqiptarët këtë kryemekanizëm (larg qoftë nëse e thërrasim me emrin Kryerrotë) sa të gjithë u turrën të zënë vend në karrigen e këtij Kryemekanizmi. Kush nuk është në gjendje të turret mbështet nga pas (shqipja është gjuhë e ngatërruar në kësisoj shprehjesh) të parin kandidat që i bie ndërmend.
E bijtë e shqiponjës duke harruar prejardhjen e tyre shqiponjore harrojnë hallet e përditshme dhe kthehen në adhurues të se parës Rrotë që iu del në rrugë. Janë gati të ndeshen, të vriten, të përleshen, vetëm e vetëm se kundërshtari i tyre adhuron një tip tjetër rrote. Zot na ruaj, në ethet e përgjithshme të luftës për Rrotën e Artë, harrojnë se të gjitha rrotat janë njëlloj të rëndësishme. I mençur, nuk mund të them fatlum, ishte dhe mbetet ai që e shpiku i pari, të tjerëve vetëm iu duhet ta vënë në përdorim ose ta adhurojnë Rrotën. Rrotën e Artë.

Itali qershor- korrik 2007