Lexues

lunedì, febbraio 17, 2014

Akull dhe qen që lehin…



Kishin uri qentë. Ishte ftoftë. Shume ftoftë.
Mish  pat ngri prej të ftoftit. Kockat ishin tretë prej viteve.
Qentë kishin uri…
Vendosëm t'iu hedhim shpirtin. Përfundimi...

Ftoftë është
Akull është
Qentë e uritun sillen rreth meje
Qentë e uritun sillen rreth jush
Sillen rreth padronit qentë e uritun…

Më lehin dhe mua,
                              dhe ty,
dhe padronit, njëherësh
Na skërmisin dhëmbët
Jargët deri në tokë, varg.

 Qentë e uritun lehin kundër gjithkujt
pa dallim.
Padroni (për shërbimin e lehjes)
Iu hedh kocka
Dhe qentë i lëpijnë.
Unë dhe ti buzë padronit
Si buzë mortjes që vjen prej të lehunave
dhe jargëve.
Mishi na është ngri prej të ftohtit.
Kocka nuk kemi
(Kockat kanë tretë viteve)


Qentë lehin.
Qentë përjargen.
Qentë po vdesin…

-Çfarë t’iu hedhim qenve në këtë akull!

-Iu hedhim shpirtin. Shpirtin i dashur,  iu hedhim!

Unë, (më i akullt se akulli përgjigjem):
Nëse iu hedhim shpirtin ne vdesim prej të ftohtit dhe
qentë vdesin gjithashtu se
shpirtin tonë nuk e hanë as qentë…

Përfundimi?


Itali, shkurt 2014