Lexues

domenica, dicembre 21, 2014

Shkretì

nga E. Kaceli

Në shkretinën e ditëve të shkreta
Një i çmendur mbolli një lule
Krejt me çudi rrugtarët e shkretinës e panë
(Me mbjellë një lule në shkretì!)

Në shkretinën e ditëve të shkreta
Ujë nuk kishte pasë kurrkund
(Në shkretinë uji asht një gjà e rrallë)



I çmenduri i shkretë
për me rritë lulen,
përditë shtrydhte zemrën nga pak.
                                                      Krejt pak
shtrydhte zemrën.
Lulja rritej,
                   rritej,
                            e rritej e shëndetshme.
(Zemra dhe trupi mpakej përditë e ma fort)

Në shkretinën e ditëve të shkreta, një ditë
Rrugtarët panë një lule të madhe, të bukur, bojë gjaku
Karvani i shkretanëve të rrugës së shkretinës u ndal. I pari i karvanit këputi lulen. E vuni si shèj në këmishën e bardhë.
E prapë karvani i shkretanëve u vu të ecë nëpër rrugën e ditëve të shkreta. Ndërsa për të çmendurin që dha shpirt për me rritë një lule në mes të shkretinës nuk i ra ndërmend askujt. Askujt. Askujt…


Itali, fundviti 2014

mercoledì, dicembre 10, 2014

Poezi e gjatë për kukullat

nga E.Kaceli

Vogëlushja kukull!
-vogëlushët luajnë me Ty, vogëlushe.
Quhesh kukull. Quhesh lodër
kur lodron nëpër vitrina.
kur përbaltesh nëpër shi. E braktisur
Në fatin e pafat të fatit.
Kukull. Lodër.
-askush nuk të thërret
me tjetër emër. Askush.
Prandaj nuk ke asnjë të drejtë.
As të flasësh,
as të qeshësh,
as të lotosh.
Pa urdhër.
-asnjë dëshirë nuk të lejohet!

Një kukull s’ka të drejtë të dëshirojë.

Kukulla ka dëshirë duart, duart e një fëmije.
Duart e një të rrituri luajnë.
Ajo ndjehet e mjerë.
Pa fuqi ndjehet.
Ndjehet kukull. Ndjehet lodër.

Fëmija shikon nga larg.
Fëmija dëshiron nga larg.

Le të shikojë përkohësisht.
Le të dëshirojë përjetësisht, fëmija.
Me kukullat luajnë vetëm të rriturit.

Të rriturit i pëlqejnë kukullat shumë.

…Në rrugë,
një kukull laget, jashtë dëshirës
përbaltet në baltë, shpërlahet në shi.
Kukull zhelane. Kukull e braktisur.
Matanë vitrinave dritëzbehta
mbrojtur prej baltës, dhe shiut
luan me piklat , dhe kalimtarët e lagur
Përqeshën një kukull majmune.
Apo njeriu ka ty paraardhëse?
(Çështje që duhet vërtetuar. Përndryshe
nuk zgjidhet prejardhja majmuniane e njeriut)

Poezia ime nuk mund të zgjatet më.
Shikoj në largësi një kukull
me të cilën kam dëshirë të luaj…

Të luaj…

Ose, të bëhem kukull.

martedì, novembre 25, 2014

Kartolinë: Gëzuar Ditën e Çlirimit! nga E. Kaceli

Kjo fotografi është marrë përpara disa vitesh në qendër të Tiranës. Më pas është zhdukur. Flet sa për një mijë fjalë.

Të ekzekutuar politikë                  5037 burra
                                                          450 gra
Të burgosur politikë                  26 788 burra
                                                          736 gra
Të vdekur nga torurat në burgje    988 burra
                                                              7 gra
Shtetas të huaj të dënuar             1215 burra
                                                           38 gra
Të internuar dhë dëbuar          50 000 familje.

Shtesë: Numri i të dënuarve për gjenocid komunist nga viti 1990 deri më sot:
                                     ZERO!


Gëzuar Ditën e Çlirimit!

Mund të lexoni edhe linkun:
http://zekthi.blogspot.it/2007/11/pamflet-parade-me-flamur-te-shkyernga.html

domenica, novembre 09, 2014

Dallëndyshja e fundit… nga Edmond Kaceli

Ik, largohu, larg nga ky vend i shkretë
Nga ky vend i ftohtë, nga ky qoshk i mallkuar
Ku njerëz të marrë, të çmendur,
                                                     të krisur
hanë njëri -tjetrin në darkën e vonuar

Përtypin njëri -tjetrin ngadalë –ngadalë
Kafshatën e mishit ngjyejnë në gjak
Ndërsa eshtnat lëpijnë në tmerrin e përditshëm
Nuk ngopen me tmerre, tmerr lypin prapë.

Ik prej këtu, mos kthe, kurrë, kryet mbrapa
Merr rrugën në përtej,  Botës së Askundit
Shpëto, të paktën veten, na lër në fatin tonë
                                                                 përdreq
Merr rrugën, ik, largohu, dallëndyshe e fundit!



Ik, largohu, larg nga ky vend i shkretë
Nga ky vend i ftohtë, nga ky qoshk i mallkuar
Ku njerëz të marrë, të çmendur,
                                                     të krisur
hanë njëri -tjetrin në darkën e premtuar.

Shqipëri, gusht 2014 -Itali, nëntor 2014


martedì, novembre 04, 2014

Pamflet: Mos shkoooo, or trim!

Ditar
4 Nëntor 2014

Mos shkoooo, or trim!

-Reagim per vizitën e KM në Serbi

Në një pallat të bukur përrallor hyri një Trim. Në hyrje gjeti një virgjëreshë të bukur. Virgjëresha i tha: Gjithçka që do të gjesh në këtë pallat është e jotja. Në këtë pallat mund të realizosh çdo dëshirë tënden. Vetëm portën në katin e fundit mos e hap kurrë!
Por Trimi, kishte ndodhur shqiptar dhe kureshtar. Sytë dhe zemra i rrihnin vetëm për derën e fundit dhe pyeste vazhdimisht: Po atje çfarë ka?
Aktori i madh Koço Devole e ka përjetësuar gjithë këtë histori, para shumë vitesh, në një skeç të mrekullueshëm.
Trimi nuk duroi dhe hapi derën e fundit. Nga pas i dhanë një shkelm bythëve. Trimi kureshtar përfundoi nga kishte ardhë: Në rrugë të madhe.

Dikush mund të bëjë përngjasime me vizitën e Kryeministrit (shkurt KM) Rama në Serbi. KM nën petkun rozë të Rilindjes, hyri në pallatin e bukur kryeministror dhe i duket se ka çdo gjë të vetën. Madje krejt Shqipëria e katandisur në gjendjen që është, trajtohet si pronë e Rilindjes. Kurioziteti e shtyn të mendojë çfarë ka nga ajo dera në drejtim të një shteti tjetër, ballkanas, armik historik i Shqipërisë, dhe i çdo gjëje shqiptare.

Kështu, (marrëzisht  mund të thotë dikush) Kryetrimi Kryeministror (shkurt KK), ka vendosë të hapë derën e tij të pallatit të përrallave, derën nga ana e Serbisë.
Ndërkohë, me ndonjë përjashtim, të gjithë ia kanë thënë, dhe po ia thonë larg e larg ose drejtpërdrejt: Mos shko o Kryetrim Kryeministror! Mos e hap atë derë…!

Por Kryetrimi ka vendosë ta hapë derën…
Unë jam i sigurtë se ndryshe nga përralla, KM do të gjejë atje diçka: Në Serbi do të gjejë serbë!
Nuk jam i sigurtë nga ana tjetër se çfarë do të humbasë, dhe çfarë do të gjejë kur të kthehet në Shqipërinë e ndarë,  nga lakmia serbe, greke, malazeze, maqedonase…

Shko, shko, shkoooo, or Kryetrim Kryeminstër!


Edmond Kaçeli

domenica, ottobre 19, 2014

Shëtitje në pyllin e heshtjes


Vetmuar deri në çmendje
më i vetmuar se vetëm,
krejt i vetëm shëtis
eci mespërmes
                        në pyllin e heshtjes
në rrugën e parrugë
vizatuar prej vjeshtës.

Gjethet janë ndryshkur
Gurët janë ndryshkur
Fjalët janë ndryshkur,
                                   gjithashtu
…në grykën e pafundit
Heshtja flet me dikë larg meje…

Në pyllin e heshtjes
ranë gjethet e fundit
gjethet e harresës
krejt kot,
              shiu mundohet të lajë
ngjyrën e përgjakun të vjeshtës...

Edmond Kaceli

Tetor 2014, diku në një pyll të Italisë

lunedì, giugno 09, 2014

Botë e trishtë


Një kontenitor plehrash është lagur gjatë gjithë ditës në shi
Një shi i mbytur në trishtimin e një dite që pret të kalojë
si miliona ditë të tjera, pa thënë asgjë
Në rrugën “Bricco Broncio”, S. Langhe, Piemonte
Shiu dhe trishtimi mbysin kujtimet e djeshme
Indiferenca njerëzore mbyt të sotmen dhe të nesërmen, pa kujtime

Një qen morracak pastron morrat nën shiun dhe mjegullën që kanë mbytur rrugën
Makina luksoze turistësh dhe motorçikleta të zhurmshme thyejnë ndonjë çast
indiferencën. Dhe ikin në rrugën e zhytur në mjegull. “Udhë të mbarë”
në u foltë për mbarësi ndonjëherë! Dielli ka ikur pa lënë adresë.

Era shkund pa kuptim pemët e lagura deri në palcë që dridhen së ftohti
Dy të fejuar mundohen të ngjallin humorin e një dite të shkuar kot
Vajza tund vithet e rrumbullakta, të lagura prej shiut. Ndjenjat janë zhytur në mjegull. “Bethoven’s Fur Elise” vetëm shton trishtimin në gjakun e lagur.
Qeni morracak shkundi shiun, mori bishtin me vete dhe iku pa thënë asnjë fjalë!

Kontenitori i mbushur përgjysmë me mbeturina vazhdon të laget…

lunedì, aprile 21, 2014

Drejtësi absolute

Unë shaj ty –dhe kam të drejtë.
Ti më shan mua –dhe ke të drejtë.

Unë dhe ti…

Unë dhe ti shajmë njëri- tjetrin…


Dhe kemi plotësisht të drejtë!

e.kaceli

lunedì, febbraio 17, 2014

Akull dhe qen që lehin…



Kishin uri qentë. Ishte ftoftë. Shume ftoftë.
Mish  pat ngri prej të ftoftit. Kockat ishin tretë prej viteve.
Qentë kishin uri…
Vendosëm t'iu hedhim shpirtin. Përfundimi...

Ftoftë është
Akull është
Qentë e uritun sillen rreth meje
Qentë e uritun sillen rreth jush
Sillen rreth padronit qentë e uritun…

Më lehin dhe mua,
                              dhe ty,
dhe padronit, njëherësh
Na skërmisin dhëmbët
Jargët deri në tokë, varg.

 Qentë e uritun lehin kundër gjithkujt
pa dallim.
Padroni (për shërbimin e lehjes)
Iu hedh kocka
Dhe qentë i lëpijnë.
Unë dhe ti buzë padronit
Si buzë mortjes që vjen prej të lehunave
dhe jargëve.
Mishi na është ngri prej të ftohtit.
Kocka nuk kemi
(Kockat kanë tretë viteve)


Qentë lehin.
Qentë përjargen.
Qentë po vdesin…

-Çfarë t’iu hedhim qenve në këtë akull!

-Iu hedhim shpirtin. Shpirtin i dashur,  iu hedhim!

Unë, (më i akullt se akulli përgjigjem):
Nëse iu hedhim shpirtin ne vdesim prej të ftohtit dhe
qentë vdesin gjithashtu se
shpirtin tonë nuk e hanë as qentë…

Përfundimi?


Itali, shkurt 2014

domenica, gennaio 26, 2014

I dehur...

Mbushi gotën me ajër.

E piu me fund.
(I pat munguar prej kohësh.)

Marrakëmbësh
u nis për udhë.

E. Kaceli
nga vëllimi "Kur u mbaruan përrallat për fëmijë"