Lexues

Visualizzazione post con etichetta çmenduria. Mostra tutti i post
Visualizzazione post con etichetta çmenduria. Mostra tutti i post

venerdì, maggio 11, 2018

Marrëzi e përsosun!


Mos më thoni: Je i marrë!
-jam më shumë: Jam i çmendur
jam i çmendur në çmendinë time
                                                    -jam
i lumtur gjithashtu.

Jam i çmendur.
-coptuar në qindra grimca marrëzie
 në mijëra grimca çmendurie
-shpirtçmendur, trupçmendur
trurin të ndarë në një mozaik pa nisje
                         në një mozaik pa fund
                         në një mozaik pa lidhje
(Krejt psikologët e botës nuk po munden me gjetë shpjegim)

Unë prapë jam i lumtur!
në marrëzinë dhe çmendinë time të pafajshme
në çmendinë time thellësisht të brendshme
                                         -të jashtme gjithaq!
Çmendia ime, gjendja ime sublime!
(Me kenë normal nuk përbën asgjë të re
nuk është lajm!)

Jam ndryshe! Krejt ndryshe nga ju te gjithë!
Jam i çmendur! -nuk dua asgjë nga ju!
Veç më leni në çmendurinë, në marrëzinë time!
Ju njerëz çuditërisht normalë
                                              aq shumë normalë!
-sa më vjen keq për normalitetin tuaj!

It, maj 2018
Edmond Kaceli
(Fotoja illustruese është interpretimi im fotografik i veprës së artistes bashkëkohore italiane Simona Muzzedu)

domenica, dicembre 21, 2014

Shkretì

nga E. Kaceli

Në shkretinën e ditëve të shkreta
Një i çmendur mbolli një lule
Krejt me çudi rrugtarët e shkretinës e panë
(Me mbjellë një lule në shkretì!)

Në shkretinën e ditëve të shkreta
Ujë nuk kishte pasë kurrkund
(Në shkretinë uji asht një gjà e rrallë)



I çmenduri i shkretë
për me rritë lulen,
përditë shtrydhte zemrën nga pak.
                                                      Krejt pak
shtrydhte zemrën.
Lulja rritej,
                   rritej,
                            e rritej e shëndetshme.
(Zemra dhe trupi mpakej përditë e ma fort)

Në shkretinën e ditëve të shkreta, një ditë
Rrugtarët panë një lule të madhe, të bukur, bojë gjaku
Karvani i shkretanëve të rrugës së shkretinës u ndal. I pari i karvanit këputi lulen. E vuni si shèj në këmishën e bardhë.
E prapë karvani i shkretanëve u vu të ecë nëpër rrugën e ditëve të shkreta. Ndërsa për të çmendurin që dha shpirt për me rritë një lule në mes të shkretinës nuk i ra ndërmend askujt. Askujt. Askujt…


Itali, fundviti 2014