Lexues

domenica, dicembre 21, 2014

Shkretì

nga E. Kaceli

Në shkretinën e ditëve të shkreta
Një i çmendur mbolli një lule
Krejt me çudi rrugtarët e shkretinës e panë
(Me mbjellë një lule në shkretì!)

Në shkretinën e ditëve të shkreta
Ujë nuk kishte pasë kurrkund
(Në shkretinë uji asht një gjà e rrallë)



I çmenduri i shkretë
për me rritë lulen,
përditë shtrydhte zemrën nga pak.
                                                      Krejt pak
shtrydhte zemrën.
Lulja rritej,
                   rritej,
                            e rritej e shëndetshme.
(Zemra dhe trupi mpakej përditë e ma fort)

Në shkretinën e ditëve të shkreta, një ditë
Rrugtarët panë një lule të madhe, të bukur, bojë gjaku
Karvani i shkretanëve të rrugës së shkretinës u ndal. I pari i karvanit këputi lulen. E vuni si shèj në këmishën e bardhë.
E prapë karvani i shkretanëve u vu të ecë nëpër rrugën e ditëve të shkreta. Ndërsa për të çmendurin që dha shpirt për me rritë një lule në mes të shkretinës nuk i ra ndërmend askujt. Askujt. Askujt…


Itali, fundviti 2014

mercoledì, dicembre 10, 2014

Poezi e gjatë për kukullat

nga E.Kaceli

Vogëlushja kukull!
-vogëlushët luajnë me Ty, vogëlushe.
Quhesh kukull. Quhesh lodër
kur lodron nëpër vitrina.
kur përbaltesh nëpër shi. E braktisur
Në fatin e pafat të fatit.
Kukull. Lodër.
-askush nuk të thërret
me tjetër emër. Askush.
Prandaj nuk ke asnjë të drejtë.
As të flasësh,
as të qeshësh,
as të lotosh.
Pa urdhër.
-asnjë dëshirë nuk të lejohet!

Një kukull s’ka të drejtë të dëshirojë.

Kukulla ka dëshirë duart, duart e një fëmije.
Duart e një të rrituri luajnë.
Ajo ndjehet e mjerë.
Pa fuqi ndjehet.
Ndjehet kukull. Ndjehet lodër.

Fëmija shikon nga larg.
Fëmija dëshiron nga larg.

Le të shikojë përkohësisht.
Le të dëshirojë përjetësisht, fëmija.
Me kukullat luajnë vetëm të rriturit.

Të rriturit i pëlqejnë kukullat shumë.

…Në rrugë,
një kukull laget, jashtë dëshirës
përbaltet në baltë, shpërlahet në shi.
Kukull zhelane. Kukull e braktisur.
Matanë vitrinave dritëzbehta
mbrojtur prej baltës, dhe shiut
luan me piklat , dhe kalimtarët e lagur
Përqeshën një kukull majmune.
Apo njeriu ka ty paraardhëse?
(Çështje që duhet vërtetuar. Përndryshe
nuk zgjidhet prejardhja majmuniane e njeriut)

Poezia ime nuk mund të zgjatet më.
Shikoj në largësi një kukull
me të cilën kam dëshirë të luaj…

Të luaj…

Ose, të bëhem kukull.