Unë e kam fotografuar... nga Edmond Kaceli, Itali

Unë e kam fotografuar...

Qyqja (Cuculus Canorus) credit by Amal Mavriqi

Kur dëgjon këtë shprehje, dhe sheh një fotografi të një shpendi si Qyqja, të fotografuar me mjeshtëri të rrallë, thua me vete: Ky fotografi Amal Mavriqi do të jetë ndonjë profesionist, i kahershëm, shumë i Zoti!

I hyn kërkimeve për të gjetë disa njohuri më të mëdha për autorin dhe eksperiencën e tij personale, për të mësuar diçka më shumë mbi teknikat e vështira të fotografimit të jetës së egër... Kërkon... Dhe përballesh me një të papritur tepër të këndshme:

Ai mjeshtri i fotografisë që sapo shikove, është vetëm një vogëlush 7 vjeç!

Quhet Amal Mavriqi, nga Kamenica e Kosovës. E thërrasin edhe Zemra e Vogël e organizatës Albanian Wildlife Photographers, me qendër në Kosovë!

Kur e shikon me aparat në dorë dhe objektivin tele, që për tani, është diku në të njëjtën gjatësi trupore me Amalin, nuk ta mbush syun!

Por kur dëgjon breshërinë e shkrepjeve të aparatit të vogëlushit, dhe sheh fotografitë që nxjerr ky shpirt i vogël, atëherë ndryshon detyrimisht mendim!

Amali, 7 vjeçar, është djali i vogël i fotografit të rrallë shqiptar, mjeshtrit, Arian Mavriqi!

Djali tjetër Kejsani, është diç më i madh, 11 vjeç.

Edhe ai ka të  njëjtin pasion e talent të jashtëzakonshëm. Talent, që vetëm në raste të rralla si ky, e shohim të trashëgohet nga babai tek fëmijët!

Ata thonë se pasioni i babait është frymëzimi i tyre në përkushtimin ndaj botës së egër dhe fotografimit të sajë.

Marrja me fotografinë e natyrës, vetëm iu ka rritë dëshirën për të mësuar. Në fakt në shkollën ku studiojnë janë ndër më të mirët e shkollës, e me rezultate të shkëlqyera në të gjitha lëndët.

Ajo çka të surprizon dhe të habitë, është jo vetëm talenti dhe teknikat profesionale të fotografimit por edhe njohuritë e rralla që kanë këta dy djem fotografë, kundrejt faunës së trojeve shqipfolëse.

Shpesh në orët e mbrëmjes Amali dhe Kejsan  ulen bashkë më babën e tyre Arianin dhe diskutojnë njohuritë e tyre për botën e kafshëve dhe shpendëve, habitatin ku jetojnë, periudhat e shfaqjes se tyre.

Kejsani thotë se kur kthehen në shtëpi pas çdo daljejet në natyrë, ulen pranë kompiuterit për të thelluar dijet e tyre rreth asaj që panë dhe fotografuan.

Ai ndërkohë iu bën thirrje edhe moshatarëve të vet të zhvillojnë pasionin për natyrën dhe ti përkushtohen këtij hobi që të jep kënaqësi të jashtëzakonshme.

Pupeza (Upupa Epops) credit by Kejsan Mavriqi

Vëllezërit Mavriqi me talentin e përkushtimin e tyre kanë fituar respektin, e zemrën e grupit Wildlife -Albanian Photographers, grup që aktualisht mledh mbi 14 mijë anëtarë në rrjetin social Facebook.Ata janë dy anëtarët në moshën më të re në këtë grup, dhe në organizatën me të njëjtin emër që mbledh anëtarësi fotografësh shqiptarë të natyrës së egër nga e gjithë bota, e në mënyrë specifike antarësi nga trojet shqiptare të Kosovës, Malit të Zi, Shqipërisë, e Maqedonisë së Veriut.

Kombi, Kukësi i Kombit, rruga e Kombit, dhe Hajdutët e Kombit!

Opinion

Kombi, (nacion)i jam unë, je ti, jemi ne të gjithë. Kombi shqiptar është gjithkund ku flitet sadopak gjuhë shqipe. Shqipe e pastër, e papërzier, shqipe e ruajtur me shpirt nëpër dhëmbë nga koha që ka punuar aq shpesh kundër shqipes dhe shqiptarëve!

Nacioni shqiptar është i shtrirë në trojet e veta në Greqi (Çamëria); në Maqedoni (Shkupi, Tetova, Gostivari, Kumanova); në Malin e Zi, si vetë fati i shqiptarëve (Ulqini, Tivari, Tuzi,); në Serbi (Presheva, Bujanoci, Metvegja); në Kosovë.

Shqiptarët janë të shpërndarë thuajse në të gjitha vendet e botës! Një nacion, historia e vuajtjeve dhe ndarjeve për shkak të luftrave dhe lakmive të fqinjëve mund të gjejë krahasim vetëm me historinë e hebrenjve! Ky është Nacioni Shqiptar!

Kukësi është ai qyteti i vogël në Veri të Shqipërise. I vogël si territor, i varfër, i harruar nga qeveritë e Tiranës! Askush nuk fliste për Kukësin deri në ditën kur mahniti botën me pritjen e një milion të dëbuarve nga Kosova! Në atë kohë u fol per Kukësin! Në atë kohë "zbuluam" historinë e tij të përgjakshme, Lumën, Hasin, Krumën... Kukësi i vogël u kthye ne Kukësi i Kombit! -Dhe pastaj u harrua!

Këtu nisi historia e rrugës së Kombit. Një ndër investimet më domethënëse në drejtim të afrimit të dy pjesëve të ndara të Shqipërisë! Lëvizja e lirë ndërmjet dy shteteve shqiptare, e ëndërruar edhe nga fëmijët, filloi të bëhej realitet. Kjo rrugë menjëherë u shëndrrua në urën e munguar të lidhjes mes dy pjesëve të Shqipërisë natyrale dhe historike!

Shqiptarët e Shqipërisë zyrtare dhe shqiptarët e  Shqipërisë kosovare u ndjenë më të bashkuar se asnjëherë tjetër! Këtë bashkim e bëri realitet të patjetërsueshëm Rruga e Kombit!

Por emri i madh i kësaj rruge u përlye! U përlye qysh me fillimin e hedhjes së zhavorrit të parë e deri me vendosjen e traut të pagesës! Rruga e Kombit, Ura e Kombit, u kthye në një simbol vjedhjesh të pafundme. Vjedhjeje dhe mosndëshkimeve!

Hajdutët e Kombit, njerëz të veshur me fuqinë e politikës në Shqipëri e panë ndërtimin e rrugës, jo si një investim gjeostrategjik dhe politik në të mirë të nacionit, por si mjetin më perfekt për të vjedhur pa ju hyrë gjembi i ndëshkimit në asnjë gisht të këmbës apo të dorës hajdute!

E filluar me vjedhjen nëpërmjet taksës Majko, e vijuar me shpërdorimin e milionave gjatë ndërtimit të rrugës, ku studimet dhe projektet bëheshin mbas ndërtimit duke iu përshtatë parave të harxhuara pa asnjë kriter, vijoi ndër vite me shpenzimet e pakontrollura për mirëmbajte.

Çetat e Hajdutëve të majtë, e të djathtë, ia rropën dhjetëra herë asfaltin kësaj rruge, derisa e kuptuan se nuk kishte mbetë asgjë për të vjedhur.

Kur e panë se kishte mbetë pak për të vjedhur, çeta e hajdutëve të radhës në qeveri shpiku traun e pagesës dhe vjedhjen nëpërmjet koncensionit!

Koncensioni, kjo shfaqje korruptive që është eksperimentuar me sukes në mjekësi, në energji, në kontrollin e automjeteve, në dogana, në aeroport... Në çdo gjë të mundshme që mund të prodhojë shumë lek, për firmat e lidhura me politikën, për hajdutët në pushtetin e radhës, e pak, krejt pak lek për buxhetin e varfër të shtetit.

Në sajë të politikës hajdute jemi klasifikuar me nder e lavdi, në top listën e 20 vendeve më të korruptuara në botë!

Qeveritarët dhe politikanët shqiptarë, në vend që të flasin për perspektiva zhvillimi e mirëqenieje, bëjnë plane të errëta se çfarë, dhe si, mund të vidhet e stërvidhet, çka mund të ndahet e stërndahet.

Pa asnjë frikë se dikush mund ti ndëshkojë!

Në fakt edhe burgun, e forcën e ligjit, iu kanë dhënë me koncension policisë, gjykatësve, e prokurorëve, për ta përdorur vetëm ndaj njerëzve të varfër, ndaj njerëzve të thjeshtë.

Qofshin këta edhe protestuesit e thjeshtë, e të ndershëm të Kukësit, që guxojnë të protestojnë kundër një trau, e një pagese të pajustifikueshme, që kërkon t'iu ngrejë një mur simbolik, në kufirin simbolik Kosovë -Shqipëri!

Për të mirën e Kosovës dhe Shqipërisë, shpresoj që protesta, edhe e dhunshme, t'iu çojë pak mesazh hajdutëve të kombit (të majtë e të djathtë), një mesazh të llojit:

Në mos paçi frikë nga Ligji, filloni të keni frikë nga zemërimi i popullit!

Edmond Kaceli

Pamflet: Kryeudhëheqësi (lideri) i Ballkanit

nga Edmond Kaceli

Udhëheqësit e Ballkanit janë të shquar, të thekur politikisht e të zgjuar mendërisht. Ata janë ajka e nacionit që përfaqësojnë. Janë të denjë për të drejtuar, me aftësitë e tyre të rralla çdo shtet të madh a të vogël në çdo qoshe tjetër të botës.

Mjafton të shikosh se çfarë zhvillimi kanë vendet e tyre ku drejtojnë. Asnjë problem krize morale, politike dhe ekonomike. Vendet e ballkanit janë më të zhvilluarat në Botë, Europë dhe janë gjithashtu më të zhvilluarat edhe në Ballkan!

Popujt ballkanas janë më të lumturit në Botë, në Europë, madje popujt e Ballkanit janë edhe më të lumturit në Ballkan!

Në Ballkanin e dikurshëm ku mbizotëronin lufta dhe urrjejta ndëretnike sot mbizotëron paqja dashuria dhe solidariteti i zjarrtë në mes nacioneve. Dhe kjo dashuri mishërohet sa e sa herë në forma të ndryshme dhune e përplasje ndëretnike. Se dashuria e ballkanasve për njëri -tjetrin është pak a shumë si dashuria e sadomazokistëve! (Që për të padishmit përkthehet, afërsisht, dashuri e dhunshme)

E gjitha kjo vetëm në sajë të udhëheqësve (liderve) largpamës, shpirtgjërë, të pashëm, (se të jesh lider në Ballkan duhet të jesh ose i gjatë ose i pashëm ose të dyja bashkë), natyrisht gramacioni i truve nuk hyn në punë!

Liderët e Ballkanit kanë vetëm një sëmundje të vogël kohët e fundit: I ka zanë malli me zgjedhë një Kryelider. Se Ballkanit i duhet një Kryelider! Një Kryelider e plotëson krejt bukur pamjen groteske të politikës dhe politikanëve ballkanas që ulen nga pushteti vetëm po ti marrësh me shkelma bythëve të dhjamura nga shëndeti!

Thuhet se në fshehtësi është organizuar një takim i gjithë liderve të shteteve të Ballkanit. Natyrisht me dëshirën dhe dashurinë e zjarrtë, të e popujve që përfaqësojnë. Në takim është folur, propozuar dhe votuar. Takimi ka pasë një rezultat të pritshëm. Një rezultat tipik ballkanas:

Secili udhëheqës, i secilit vend të Ballkani, ka propozuar për Kryeudhëheqës, (Kryelider): VETEN!

Pas votimit dhe numërimit të votave të gjithë kishin votuar: VETEN!

Me unanimitet të plotë liderët e Ballkani shpallën Kryelider te vendeve të gadishullit Ballkan: VETEN. 

Shënim: Sa për ilustrim po i shtoj këtij njoftimi edhe një foto të mbledhjes së liderëve. Zgjidhni e merrni!

Pamflet: Mos shkoooo, or trim!

Ditar

4 Nëntor 2014

Mos shkoooo, or trim!

-Reagim per vizitën e KM në Serbi

Në një pallat të bukur përrallor hyri një Trim. Në hyrje gjeti një virgjëreshë të bukur. Virgjëresha i tha: Gjithçka që do të gjesh në këtë pallat është e jotja. Në këtë pallat mund të realizosh çdo dëshirë tënden. Vetëm portën në katin e fundit mos e hap kurrë!

Por Trimi, kishte ndodhur shqiptar dhe kureshtar. Sytë dhe zemra i rrihnin vetëm për derën e fundit dhe pyeste vazhdimisht: Po atje çfarë ka?

Aktori i madh Koço Devole e ka përjetësuar gjithë këtë histori, para shumë vitesh, në një skeç të mrekullueshëm.

Trimi nuk duroi dhe hapi derën e fundit. Nga pas i dhanë një shkelm bythëve. Trimi kureshtar përfundoi nga kishte ardhë: Në rrugë të madhe.

Dikush mund të bëjë përngjasime me vizitën e Kryeministrit (shkurt KM) Rama në Serbi. KM nën petkun rozë të Rilindjes, hyri në pallatin e bukur kryeministror dhe i duket se ka çdo gjë të vetën. Madje krejt Shqipëria e katandisur në gjendjen që është, trajtohet si pronë e Rilindjes. Kurioziteti e shtyn të mendojë çfarë ka nga ajo dera në drejtim të një shteti tjetër, ballkanas, armik historik i Shqipërisë, dhe i çdo gjëje shqiptare.

Kështu, (marrëzisht  mund të thotë dikush) Kryetrimi Kryeministror (shkurt KK), ka vendosë të hapë derën e tij të pallatit të përrallave, derën nga ana e Serbisë.

Ndërkohë, me ndonjë përjashtim, të gjithë ia kanë thënë, dhe po ia thonë larg e larg ose drejtpërdrejt: Mos shko o Kryetrim Kryeministror! Mos e hap atë derë…!

Por Kryetrimi ka vendosë ta hapë derën…

Unë jam i sigurtë se ndryshe nga përralla, KM do të gjejë atje diçka: Në Serbi do të gjejë serbë!

Nuk jam i sigurtë nga ana tjetër se çfarë do të humbasë, dhe çfarë do të gjejë kur të kthehet në Shqipërinë e ndarë,  nga lakmia serbe, greke, malazeze, maqedonase…

Shko, shko, shkoooo, or Kryetrim Kryeminstër!

Edmond Kaçeli