Satirë: Don Kishoti i Mançës vs Don Kishoti i Surrelit nga E. Kaceli

Këtu prehet Don Kishoti

Ish i fortë e ish i zoti

botën mbrapç desh ta kthente

e me ushtëzë ta mbërthente!

Në kryeveprat e letërsisë botërore kam veçuar qysh prej kohësh "Don Kishotin e Mançës" të Miguel de Cervantes Saavedra. (Sa herë më ka shkuar ndërmend emri i tij i gjatë!) dhe "Ushtarin e mirë Shvjek" të Jaroslav Hašek. Është e kotë të thuri lëvdata të pafundme për këto dy kryevepra nëse nuk i keni lexuar të paktën dy herë!

Kësaj radhe po e lë Shvjekun në aventurat e tij si ushtar model i një Perandori që mizat i dhisnin portretin, për tu marrë për disa radhë me Hidalgon, Kalorësin e Fytyrës së Vrerosur Hirësinë tij Don Kishotin e Mançës!

Trim i çartur e fisnik në marrëzinë e tij, një ditë të bukur i hipi kalit më të famshëm në botë, Rosinantit, e i ndihur bujarisht e jo krejt marrëzisht, nga shqytari besnik, rondokop e kryetul Sanço Pança, u nis të luftonte kundër... Mullinjve të erës!

Pa e ditur se një ditë do të ringjallej e rimishërohej në një fshat në qoshe të Tiranës, që do të bëhej menjëherë i famshëm ndër mediat kombëtare e ndërkombëtare në Surrel, Shqipëri!

Mori për grua Dylqinjën e Tobozës, që e kishta fantazuar qysh në moshë të re, mori emrin e fshatit ku u rimishërua, dhe nga Don Kishoti i Mançës, u vetëshpall Don Kishoti i Surrelit.

E në vijim autovendosi titujt: Don Kishoti i Surrelit, Kalorës i Reformës në Drejtësi, Lider i Rilindjes, Kryelider i Ballkani Perendimor, Hero Kombëtar i 7 miljon Shqiptarëve, Mishërim dhe Udhërrëfyes i Besimeve Fetare, Parashikues i Fatit, Kryeinxhinier i Perandorisë së Arnautistanit...

E një mori titujsh që për arsye vendi dhe kohe po i lëmë pa i përmendë me shpresën e mirë se Heroit të Lizës nuk do na i mbesë hatëri! Se kur i mbet hatëri këtij farë burri, del nga hullitë e nuk ka Taulant Ballë ta kthejë në metrò!

Don Kishoti i Surrelit ndryshon në disa drejtime krejt të vogla nga ai i Mançës, gjëra krejt të parëndësishmë si:

-Surrelsi ka lexuar një numër zero librash kalorësie se përndryshe do të kishtë një gjuhë më të moderuar!

-Surrelsi në vend të Rosinantit përdor mjetet më luksoze e  më të shtrenjta për tu zhvendosur nga Surrel Selia në zyrat e Hyqymetit, ose nëpër rrugët e Vilajetit, kur takohet bythë më bythë me popullin që e don kaq shumë!

-Ka ndryshuar edhe Sanço Pança! Herë e thërrasin Taulant, herë Alfred, herë Ulsi, herë Elizë, herë Erion, herë Blendi, herë Pandi, herë me zhabë (barkalec) e herë pa zhabë, herë mashkull, e herë femër!

-Nuk po flasim për Dylqinjën! Surrelsi ka ndërruar disa, deri kur gjeti Dylqinjën e vërtetë jo të Tobozës, por Dylqinjën e Sistemit Bankar!

I ndan edhe një pikë e veçantë: Don Kishoti i Mançës, në të dyja volumet i shpall luftë të përjetshme Mullinjve të Erës.

Don Kishoti i Surrelit i ka shpallë luftën më të ashpër çdo lloj mediet vizuale, të shkruar, digitale, sociale e tërci -vërci! Me parimin: Blej të gjithë ata që shiten, gjobit, pusho nga puna apo arresto ata që nuk pranojnë çmim, vijon të vërtisë shpatën digitale të kërcënimit për të gjithë ata që nuk mendojnë si ai, dhe për të gjithë ata që e dinë se Don Kishoti një ditë do të ikë nga zyrat e Hyqymetit!

Çudia më e madhe qëndron në faktin se asnjë nga vasalët (meshkuj apo femra) e tij të stërshumtë e kryeulur, nuk marrin guximin të luajnë rolin e berberit të dhe doktorit të fshatit të Mançës, që me delikatesë ia vinin në dukjë marrëzinë gjeniut të Mançës kur luftonte më Mullinjtë e erës!

Askush nuk merre guximin ti thotë Don Kishotit të Surrelit: Dy beteja nuk mund ti fitosh kurrë: Betejën me Mullinjtë e Erës dhe Betejën me Shtypin e Lirë! Kush ka marrë guximin t'iu shpallë luftë ka humbur dhe do të humbase përherë! Tung!

Në fluturim...qiell i ndërmjemë Shqipëri- Itali

Përmbi një biletë avioni

shkruaj emrin, atësinë dhe mbiemrin tim:

Zog i Trembur i Dheut

Emri dhe Fati në një fluturim bosh

Toka shtrihet poshtë meje

Harruar...

Avioni ecën nëpër rrugën e reve

në udhëkryqin e rrugës së qiellit

me tokën...

Prindërit me dorën ngritë deri në qiell

duke përshëndetë:

Fluturo bir! -Zog i Dheut Tënd të Lashtë

Paç krahët e lehtë!

Flurim të mbarë! Mos u tremb!

-mos u tremb!

Nëse ajri të lëshon duart tona do të mbajnë...

Edmond Kaceli, qiell i ndërmjemë Shqipëri- Itali

Të gjithë në votime!

Satirë nga E. Kaceli

Të gjithë në votime! Të gjithë pa përjashtim! Kujdes mos ngatërroni kutinë e votimit!

Bëni shumë kujdes!

Kur ti drejtoheni kutisë së votimit, në mëngjez herët, mendoni se aty në kuti nuk është vetëm Lideri i Gjatë, por edhe ai i Shkurtri! Mendoni Bukuroshin që zbukuron përditë jetën e shqiptarëve! E çojeni mendjen tek Qytetari Digital!

Dhe Votoni!

Votoni me bollëkun e votës suaj që ju karakterizon si shqiptarë të lezetshëm!

Mos ju ndani kutisë me 30 qershor!

Të gjithë ata që për arsye të ndryshme, bindjejet politike, apo kapsllëku, nuk arrijnë të votojnë nesër, i Shkurtri ka caktuar 13 tetorin!

Është pak problem të duroni deri me 13 tetor, por për të mirën e Atdheut, bëni si të bëni deri atëhere.

E me 13 tetor mund te çliroheni krejtësisht me votën tuaj!

Votoni për të ardhmen!

Mung... poezi nga E. Kaceli

Gruaja e shendrruar ne
krypë (Ana Rozenweig
-Museu i Artit
Modern
Barcelonë)

Në ditën e pranverës mungojnë lulet

Lulet nuk mbijnë më në vendin tim

Lulet e shpresës janë zhdukë prej motesh

Në vend të luleve, në vend të shpresës

lotët e shiut krijojnë mijëra figura

në tokën e idhtë të vendit tim

pa pranverë.

Në ditën e verës mungojnë shpendët

mungojnë fluturat, zhurmat, gjarpërinjtë

qytetet dhe fshatrat janë tharë

Shkretia- e vetme ngre zhelet

-flamuj të një vere munguar vitesh

në tokën e etur të vendit tim

pa verë!

Në ditën e vjeshtës mungojnë gjethet

mungojnë ngjyrat e pemëve, shirat

mjegulla ka humbë pa gjurmë

shtegtimi i zogjve nuk ndodh më

Gjethet kanë harruar të rrëzohen,

gjethet mungojnë në vendin tim

pa vjeshtë!

Në vendin tim bora nuk zbardh më!

Nuk fryn më ajo era e tërbuar brisk

Ujqit e vetmuar nuk i ulërijnë kohës

nuk bën ftohtë e nuk ndizen më zjarre

nuk ka më as grimë akulli

mungon tmerrësisht i ftohti në vendin tim

pa dimër!

Në vendin tim dimri nuk është dimër!

Pranvera ka humbur prej kohësh që nuk dihen

vera gjithashtu , gjithashtu dhe vjeshta

mungon i fohti, mungojnë ngjyrat, mungon shiu,

zhurmat mungojnë bashkë me heshtjet

Mungojnë dhe njerëzit në vendin tim

pa njerëz!

Satirë: Vazhdojmë me arrestimet!

Satirë 

(Foto: Kjo punë është më radhë, si ajo kënga partizane: N'ato maja rryp- rrypa, një herë ma hype e një herë ta hypa!)

I dorëzuan mandatet! Pse bëheni merak?! Pse ia kjani hallin opozitës?! Në fund të fundit është zgjedhja e tyre!

Në kohën e Enverit, kokrrat që shkonin për opozitën përfundonin në koshin e kokrrave të pushtetit popullor! E meqënëse populli deshti fort Enverin, menjëherë opozitarët e parë, e në vijim, u vranë, u futën në burgje, u internuan!

Kështu populli ynë trim, heroik e partienever dashës votoi, për vite e vite, me rezultatin fantastik 99.99%.

Ishte votë e lirë dhe e drejtë! E ligjshme në bazë të ligjeve në fuqi! Bota habitej për popullin tonë të lumtur që votonte masivisht vetëm Partinë!

Ramiz Alia dhe Partia e Punës fituan kundër opozitës së parë shqiptare, në zgjedhjet e para pluraliste! A iu kujtohet ai që i thërriste Neritan Cekës: Dale, dale, e bëre dekllaratën, nashti rri të dëgjosh përgjigjen!

Opozita u hodh në protesta për votën e vjedhur e të manipuluar.

Të huajt bënin thirrje për tolerancë, protesta paqësore e dreqi e di se çfarë! (U vranë, e më pas u harruan, edhe katër djem në rrugët e qytetit më antikomunist në botë, në Shkodrën e dhunuar e të harruar nga të gjitha pushtetet!

Njaty në 1996 populli votoi bindshëm për partinë demokratike të Sali Berishës! Se populli ynë dashuron gjithmonë vetëm një Parti! Opozita u tkurr. Në fillim nuk pranoi ti merrte mandatet që ia fali bujarisht qeveria! Qeveria e Partisë që erdhi nga vota e lirë e popullit me një rezultat mbi 80%!

Rezultati: 1997! Protesta të dhunshme! Fundi i ushtrisë shqiptare. Armatosja e popullit! Të vrarë më shumicë nga të gjitha palët! Vetëm nga politikanët nuk u vra asnjë! Maksimumi, morën nga një presh në bythë! E ikën të lumtur që populli i don aq fort.

Të huajt gjithmonë na u gjendën pranë!

Ndërkombëtarët i bënin thirrje opozitës të hynte në parlament, të mos braktiste e parlamentin, të respektonte vullnetin e popullit!

(Pirdh dreq e bëj përpeq!)

Pas 1998, pati një përiudhë paqeje e kompromisesh politike që na kthyen për pak kohë qetësinë që nuk e duam ne shqiptarët. Se qetësia dhe prosperiteti (zhvillimi duke ecë përpara) nuk na bën mirë nga ana e shëndetit mendor!

I ndërruam me radhë e i ricikluam Majko, Nano, Nano- Meta, Berisha-Meta!

Derisa për një bllok të parëndësishëm të Metës opozita, thonë, i vuri flakën Tiranës!

E qeveria që e donte populli, krejt rastësisht, gati si padashje, vrau nja katër veta në mes të kryeqytetit! ( 21 janar 2011).

Të huajt prapë bënë thirrrje për protesta paqësore, tolerancë, e respektim të instuticioneve e tërci e vërci!

Të vrarët u harruan me ardhjen në pushtet të yllit të madh -vezullues liderit socialist Edi Rama, që ndriçon i vetëm, edhe sot e kësaj dite nga zyrat e kryeministrisë.

Mori votat në emër të 4 demonstruesve të vrarë në shesh, dhe e ruajti pushtetin me një miljon shuplakat që opozitës ia dha populli! Populli që kurrë nuk e do opozitën! Pasi gjithëherë sherri dhe burimi i të gjithë fatkeqësive është e mbetet opozita!

Në fakt opozita e udhëhequr nga Lulëzim Basha, dhe e mbështetur fuqimisht nga Sali Berisha, bëri një luftë të vërtetë parlamentare, e në sheshe! Por populli mbështet gjithmonë qeverinë! Për popullin nuk kanë rëndësi problemet dytësore si korrupsioni, droga, parlamenti me deputetë të akuzuar për krime! Populli don Partinë. Vetëm atë që është në pushtet!

Edhe të huajt mbështesin Qeverinë!

Turma e miqve ambasadorë, këshilltorë, europarlamentarë, sekretarë, e shoferë të të gjitha vendeve të Bashkimit Europian, USA gjithashtu, mbështesin qeverinë Rama dhe i bëjnë thirrje opozitës të respektojë institucionet!

Por opozita u pjerdh nga veshët!

Lulzim Basha i fut një të kënduar hymnit kombëtar, dhe bashkë me deputetët e opozitës, mu përballë parlamentit, të zgjedhur me votë të lirë e të ndershme, i bëjnë shurrën mandatit të deputetit!

Nuk pjerdhin as për komunitetin ndërkombëtar të shoferëve, pastruesve, e ambasadorëve të ambasadave!

Madje kryelartësia e Tij, dhe Shtatëgjatësia e tij, Skënderbeu Shalëgjatë, dekllaron se ne teknikisht qeverisim pa opozitën! (Të dhjefsha teknikalitetet!)

Por opozita kështu e ashtu!-Ai Lideri i historisë aktuale nuk denjon të zdrypë nga magjari, se kalin e vrau Saliu!

Kjo me justifikimin se e votoi populli, se e don populli!

(Dikush kujtohet të pyesë mos kanë ndonjë lidhje gjaku me Berishën që e don te populli aq fort!?)

Për ta bërë popullin më të kënaqur, meqënëse gjithmonë ka dashtë atë që është në karrigen e pushtetit, jemi që jemi, votat në parlament i kemi (teknikisht) a nuk nxjerrim një ligj?

Po, po, një ligj me anë të të cilit të nxjerrim të paligjshëm opozitën!

E pas këtij ligji e fusim në burg opozitën, krejt bllokun opozitar, përfshirë edhe bashkëjetuesen e Presidentit Aktual, Doktoreshën e Shkencave!

Kështu populli do të mbetet i kënaqur, komuniteti ndërkombëtar na përkrah se ligji kalon në parlament, opozita rri në burg duke mbledhë sapuna në dushet e burgjeve specialë, e Lideri Suprem në pushtet, e veshët na rrinë rehat!

Bacë u kry! Tung! Të fala ndërkombëtarëve!

Edmond Kaceli

Populli shqiptar e ka çarë rrugën e historisë... me brekë në dorë!

Kronikë e një gjumi të paralajmëruar

 Nga Eralda Baze

Mjafton një lajm i keq
Si: një jetime siriane po vuan e po heq
Apo: një rus e një serb kuvendojnë në Ballkan
Apo: lotët patriotikë të krokodilave tanë
Dhe më vjen të ul siguresën
Të zhytem në heshtje, të trimëroj shpresën.



Sikur shpëtimi të ish kaq i lehtë...
Fqinji i papunë fillon e bërtet:
mallkon qeverinë, krizën, fatin,
qiranë, ujin, dritat, sahatin.
Poshtë në rrugë dy lypësa bëjnë
shamatë:
kazani i plehrave dhe sot i la thatë.



Veç Lola e bukur s’e prish terezinë:
jep urdhra lozonjarë që ta marrin me makinë.
Roberti ankohet: “Ku më hodhi Zoti?”
Ishte në Belgjikë, por u kthye patrioti.

Nga rafti i librave Naimi qan pa zë:
male, lisa, lumenj, s’ka ngel më asgjë...
Se poemat janë shterp mor Rilindas i mjerë,
adashët e tu sot me to po bëjnë nder.

U vënë emra të huaj, herë shkurt, herë gjatë:
PPP, koncesione, veç jo shqip “me zhvat”.

Pak valium po kërkoj me dhimbje, me ngulm
Dhe nga vendi i shkund gjithë sirtarët,
Shpëtimin tashmë pres ta gjej në gjumë,
Siç priste Kavafis barbarët...