Lamtumirë Leo!

Nuk është tragjedi të vdesësh, tragjedi është të mos jetosh. (L.K)

Nëse doni të kuptoni kush ishte Leonard Kola, poeti lezhjan, i ndarë nga jeta në moshën 44 vjeçare, lexoni disa nga krijimet e tij më pikante:

Një ditë zonja shkon për vizitë në kasollen e vajzës dhe thotë: E tmerrshme ku jetoni ju me kandil, dyshek me kashtë! Uuu, tmerr!
Vajza ia kthen: Nuk e di çfarë ëndrrash shikoni ju në krevatin tuaj, por unë në dyshekun me kashtë shoh ëndrrat më të bukura! Zonjë, në pallatin tuaj ka llampadar, kurse në kasollen time ka dritë.

-Leonard Kola nga romani në përfundim "Bastardja"

-Ne bëjmë Shqipnin etnike duke e ba hartën e vjetër të fluturojë me dron në Beograd.
Këngëtarja shqiptare pushton Rusinë duke kënduar në një shesh! Cristiano Ronaldo tronditi botën duke bërë shenjën e shqiponjës në Maqedoni!
Më kujtohet një film shqiptar ku dikush pyet femijën: Hë debatikas bëtë ndonjë aksion sot?
Po i thotë bëmë. Hodhëm një trakt tek një derë. Por aksioni më i madh është se morëm portretin e Duçes, ia lidhëm në bisht një qeni që zuri të vraponte, dhe koka e Duçes u bë copa-copa .
Dhe kështu u çlirua Shqipëria nga debatikasit.
Kurse tani debatikasit e sotëm po e zhvillojnë Shqiperinë duke shpërndarë ne rrjetet sociale lajme nga Shqipëria qe trondisin botën. Aferim!
Kësaj i thonë: Fluturoj me .....dron për në Amerikë

-Leonard Kola nga një status në FB

Shpirti

Poezi nga Leonard Kola

Shpirti përgjumet,
Përkundur mbi valët,
E detit të trazuar,
Mbështjellë me pëlhurën,
E pangjyrë të natyrës,
FLE
Përqafuar me hirin e ëndrrave,
Që u fikën pa marrë jetë.

Lamtumirë miku im, poet dhe artist! Lamtumirë pengu dhe dhimbja ime sa herë takoheshim në Lezhën tonë të vogël, e të madhe sa bota! Sa herë i shkruanim njëri tjetrit!

Lamtumirë Luftëtari i përhershëm i jetës. Jeta jote e shkurtë, ishte një luftë, një sfidë e përditshme, me sëmundjen, deri në çastin kur, pa pyetë njeri, vendose të largoheshe në mënyrën më dinjitoze, më fisnike! Lamtumirë krenari dhe shembulli im deri në largimin nga jeta!

Lamtumirë! Me ikjen tënde, Lezha, ( ai vendi ynë i dashtun, ku të gjithë njohin të gjithë, e ku njerëzit shpesh, harrojnë të njohin veten) humbi një nga pjesëzat më të bukura të sajë.

Leo -më dhemb aq shumë humbja jote!Aq shumë, sa më duket e pakuptim të shkruaj: Të kjoftë i lehtë dheu!

Lamtumirë miku im fort i dashtun e fort i shtrenjtë! Deri në dhimbje...

Edmond Kaçeli, Itali