Unë i besoj Natyrës -Pra i
besoj Zotit, që bëri gjithçka të përsosun si Mjeshtri më i Madh dhe më i
Paarritshëm!
Ndër pasionet e mija me kalimin e viteve, dy kanë mbetur
të pandryshuara: poezia dhe fotografia! Kjo për arsyen e thjeshtë se të dyja janë, mbesin, të shkruara.
Letërsia, poezia, gazetaria, janë fjala. Dhe kanë kodin e
tyre: Shkronjat.
Ndërsa fotografia është poezia, është letërsia e shkruar me
Dritë.
Kjo i jep fotografisë një përparësi, një fushë tërheqëse
të jashtëzakonshme! As nuk mundem me mendu se çfarë do të ishim pa dritën dhe
kodin e sajë!
Pasioni për natyrën më ka shoqëruar gjithmonë! E veçanërisht
ky pasion më ka marrë krejt për vete aty nga viti 2010 e këtej!
Aty zënë fill afrimet e mija të para me fotografinë e
natyrës në përgjithësi, dhe të asaj të egër në veçanti. Në vijim të vitit 2010 zbulova
fotografinë me zmadhim, nga afër ose në gjuhën e fotografëve: makro (mikro) fotografinë!
Kam përdorë në fillim një Sony alfa me objektiv normal.
Një makinë fotografike shumë e mirë, por thellësisht e papërshtashme për
fotografimin e natyrës dhe sidomos për makrofotografinë.
Pas rreth një viti ndërrova sony me Nikon!
Nikon 7000, për të mbetë një "nikonist" i
bindur deri në fund! Thuajse në të njëjtën kohë, i shoqërova fotokamerës
objektivin makro të markës Tokina, 105 mm, 2.8, manual. Një objektiv i përsosun
por me një "defekt" të vockël, nuk kishte sistemin e stabilizimit VR!
Prapë iu drejtova Nikon! Nikkor 105 mm, 2.8 vr! Ndër
objektivat që i ka rezistuar kohës! Për të mos thënë më i miri në fushën e
makrofotografisë!
Ngjyrat, kjartësia, stabiliteti i tij të lejojnë me
realizu makro në raportin 1.1 tepër të veçanta, dhe me dorë të lirë!
Kjo sa për fillimet e afrimit tim me natyrën dhe
fotografimin e sajë në gjendje të egër!
...
Zakonisht grupet e rrjeteve sociale nuk më pëlqejnë dhe i
kam shikuar gjithmonë me skepticizëm! Kjo për faktin e thjeshtë se këto grupe,
shpesh kanë qëllimin e promovimit thjeshtë të punës së grupit që e krijoi në
fillim. Ky është defekti i parë!
Me kalimin e kohës këto grupe shëndrrohen ngadalë -ngadalë
në grupe thuajse pa aktivitet! Entuziazmi i tyre fillon të shuhet me kalimin e
kohës! Diskutimet mbyllen me një "like" të thjeshtë ose "emotion"
të gatshëm! Anëtarët e grupit nuk ndjekin, nuk publikojnë, nuk diskutojnë!
Ky është edhe hapi i dytë i defektit të këtyre grupeve në
rrjetet sociale!
Defekti i tretë, në këndvështrimin tim, mbetet edhe
publikimi sasior i fotografive apo postimeve, me qëllimin vetëm sa për me
publiku diçka, çfarëdo qoftë! Kjo në grupet e fotografive është edhe defekti
kryesor: Sasi dhe jo cilësi!
Prej këtyre arsyetimeve, aty nga fillimi i viti 2018, në
mos gaboj, kur më bëri thirrje fotografi Jetmir Troshani, një njohje në rrjetet
sociale, isha mjaft pesimist: Një grup fotografësh shqiptarë për natyrën e egër!
Edhe kjo, thashë me vete, do të jetë një nismë e mirë por që ka me mbetë në
gjysë të rrugës!
Për fatin tim të
mirë u gabova!
U gabova dhe është ndër gabimet për të cilin, ndjehem mirë!
Në këtë grup qysh në fillim gjeta mirëseardhjen tipike
shqiptare!
Në këtë grup gjeta njerëz me talent dhe pasion të jashtëzakonshëm
për jetën e egër dhe fotografimin e sajë!
Në këtë grup gjeta profesionistë të vërtetë të fotografisë,
që me kalimin e kohës u shëndrruan në miq të vërtetë që kur shkojnë dy ditë pa
publikuar diçka shqetësohesh dhe pyet: More si janë me shëndet?Ku janë? Kanë
ndonjë problem?
Dhe kjo, ju siguroj nga përvoja ime në rrjetet sociale, kjo
gjendje nuk është e zakonshme!
Është e jashtëzakonshme!
Është e jashtëzakonshme të njohësh njerëz të tillë si
Arian Mavriqi, Granit Hyseni, Jetmir Troshani, Aurora Piroviq, Ruzhdi Ibrahimi, Lulzim Demaj, vëllezërit Jeton e Meriton Dajakaj, çifin Alketa e Altin Hila, e shumë e shumë
të tjerë që për arsye vendi e kujtese momentale, nuk po i shkruaj e ju kërkoj
ndjesë për këtë!
Emocione të pafundme duke ndjekë punën e jashtëzakonshme
dhe rritjen profesionale të këtij grupi!
Nismat e ekspozitave, dokumentari mbi jetën e egër,
mbrojtja e florës dhe e faunës brenda territoreve ku flitet shqip, kalendari,
intervistat, ekspeditat e perbashkëta, sensiblizimi i opinionit mbarëshqiptar për
jetën e egër, artikujt e shumtë në media... Të gjitha këto i kalojnë përmasat e
një grupimi të thjeshtë në rrjetet sociale.
E me këtë grup miqsh të jashtëzakonshëm besoj jam rritë,
e vijoj, edhe unë. Jam rritë si profesionalisht, emocionalisht, edhe në
pasionin tim për natyrën!
Ballafaqimi me fotografitë e jashtëzakonshme të doktor
Granitit, të Arianit, të Jetmirit, Ruzhdiut, e të gjithë të tjerëve më ka nxitë
ti përkushtohem më fort këtij zhanri, jo për konkurencë në sensin negativ, ajo
nuk ekzsiton në anëtarësinë e këtij grupi, por me ju afru sadopak cilësisë së
jashtëzakonshme dhe pasionit të tyre!
Në fund deshta të shtoj diçka edhe për të parin
dokumentar të jetës së egër të përgatitur nga shqiptarët e për faunën e trojeve
shqiptare. Dokumentar që bëri histori në këtë fushë!
Duke shikuar këtë dokumentar dhe punën e jashtëzakonshme
krejt me mjete e financime personale, krijova bindjen se trojet shqiptare nuk
janë trojet e politikanëve dallkaukë, që luajnë e tallen me fatet e një kombi
të quajtur: komb shqiptar!
Trojet ku jetojnë shqiptarët janë mbi të gjitha trojet e
një pasurie të rrallë njerëzore si doktor Granit Hyseni, Arian Mavriqi, Meriton
Dajakaj e Jeton Dajakaj, Besnik Jakupi,
Ruzhdi Brahimi, Taulant Bino, Alketa Hila e Altin Hila, Jetmir Troshani, Aurora
Piroviq, Lulzim Demaj, Ardian Koci, Fatos Lajçi, Aleksander Golemaj, Lutfi Muharremi, dhe
shumë të tjerëve.
Faleminderit për këtë dokumentar të mrekullueshëm!
Faleminderit për këtë grup të mrekullueshëm që na rrit
dashninë e pasionin për Natyrën në përgjithësi,
për natyrën e trojeve shqiptare në mënyrë të veçantë!
Jam krenar dhe ndjehem i nderuar të jem pjesë i këtij
grupimi të jashtëzakonshëm! Vetëm Mirënjohje për ju!
Edmond Kaçeli
ITALI
