Ngutshëm ikin vitet... nga E. Kaceli

Vitet ikin. Ikin duke na lënë pas shijen e miqësive, të dashurive, të çasteve të bukura, të çasteve të trishtuara, të zhgënjimeve...

Vitet vijnë. Vijnë të na dhurojne miqësi dhe dashuri, forcojnë dashuritë e miqësitë e vjetra, krijojnë e dhurojnë miqësi e dashuri të reja. Vitet vijnë, duke na dhuruar çaste të bukura, çaste të dhimbshme, çaste të trishtuara. Vitet shkojnë e vijnë... Kjo është jeta ku bilanci i viteve që shkojnë mbetet i pandryshuar me bilancin e viteve që vijnë...

Ngutshëm, përherë në ikje,

ngutshëm ikin vitet

                                në rrugën e shkretinës

Të mbyllun me drynin e rëndë,

me drynin e ndryshkur të kohës

qëndrojmë si në Hiç

na shtyp peshë e rëndë e Hiçit

gati na mbyt...

Asgjë nuk është si dje

Asgjë nuk është si sot

Asgjë nuk është si nesër...

Avuj të ndyrë feste ndotin gjithçka

Edhe lirinë

Lirinë

          që,

                 marrëzisht,

                                    thonë: Ekziston...!