C'paskam deshire te dehem sonte,
t'i thyej shishet nje pas nje,
se bukuroshja qe e desha
ketu prane meje s'eshte me.
Kane ngrire germat mbi tastjere,
telefoni hesht si zog i vrare,
pertej dritares fryn nje ere,
sikur ve kujen ne te qare.
Ajo ish xhind e ish perri,
si vere e forte t'i ndizte venat,
sfidonte shpendet ne ajrì
ne det i linte pas sirenat.
Kur zbrazte kupat tok me mua,
i digjej kemisha permbi gji,
nuk kish burim,nuk kishte krua,
qe te ma shuante ate zjarmì.
Zjarrin e ferrit kish ne gjak,
e leng hardhie nder damare,
kur me pushtonte me ate vrull zemerak,
shtratit te shkrete i kallte zjarre.
Erdhi e iku si nje enderr,
se s'mund ta kisha e s'mund t'me kish,
ne gote me la shijen e embel
si nje nektar prej perendish.
I vetem i zbraz kupat sonte,
i thyej shishet nje pas nje
se bukuroshja qe me donte
ka ikur larg e s'kthehet me.
