Kam me u bâ pleh nji ditë

 
Jam ajo gjethja gati e thame
që rrxohet ngadalë mes përmes pyllit
e n'sa i afrohet dheut në t'rame
përkëdhelet fort prej rrezeve të diellit
 
Jam gjethja e hollë, e fort e thame
kur pushon përjetshëm n'gji t'ferrit
kur bjen lehtë n'tokën e vrame
n'tokën helmueme prej njierit
 
Po pra! Krejt njishtu kam me mbetë
E ì ditë kam me u bâ pleh, aty parit
n'rrugën e pyllit pa gjurmë, tretë
me i dhanë jetë fijes së barit.
 
Albaretto della Torre, IT, 2024