Nyje... nga E. Kaceli

Nyje... krijuar me IA nga Kaceli

Në mjegullën e kujtimeve të vjetra ecën një burrë
drejt pafundit, pa ditë çfarë e pret atje, larg
gjurmët e hapave shkrihen në të hiçit humnerë
gjith'si yjet, kur rrëzohen n'errsinën e natës, varg
 
Hijet vallëzojnë rretheqark tij, paprerë
Të fshehtat varrosur në tokën e kujtesës
n'sa Zërat e të Parëve pëshpërijnë në erë
Rrugën i udhëheqin, drejt misterit, shpresës
 
Ndoshta atje, përtej horizontit të amullt
gjendet përgjigjia, domethënia e fshehur
o ndosht' à vetëm udhëtimi që njihet, i vagullt
kërkim i pafund, për me ditë fundin, i etur!
 
Burri vazhdon marshimin si ushtari n'front
ndërmjet mjegullave të kohës e shpirtit
E, n'sa dielli perëndon në horizont
Kupton se asht një grimcë kot n'pafundin e gjithit!

Itali, prill 2024