I vrarë dashurie -sonet nga E. Kaceli

Me shpirt të grimcuar në mijëra grimcëza
rri në një skaj të harruar të dashurisë magjike
i vrarë, i mohuar, i pakallur në dheun e mosqenies,
i lagur fund e krye me brilante lotësh tragjike.

Me zemër të goditur deri në tejskaj
flas me veten, si i çmendur prej Dreqit, a Zotit
e çmendem, e çmendem i kapur në faj
e hidhem i pashpresë në humnerën e Kotit.

Me bishta cigaresh, bëj piramida në tavllën e mosfatit
si kafkat e Timur Lengut, në shenjtërim të fitores
përreth qarkohen ndjenja të pakuptimta.

Kryqëzohem si Krishti përballë Ponc Pilatit
brilante lotësh shkëputen brerores
tek’ fjalët treten, humbin të pîmta...