Këta njerëz, pres ti paraqes përpara publikut me padurim, dhe me shumë entuziazëm.
Njëri prej tyre është edhe Edmond Kaceli, miku -fotograf,
i njohur fort në zonën e Langheve, Cuneo, Piemonte, e mbi të gjitha një super
mik i Museumit në Qiell të hapur Camo, komuna Santo Stefano Belbo, vendlindja e
shkrimtari të madh italian Çezare Paveze!
Për pjesmarrjen e vazhdueshme në projektet tona, për
pasionin që ka ndaj fotografisë, për shpirtin e ndjerë poetik, dhe për magjinë
e gishtit të shkrepjes, e sinqeritetin e fotografive, jemi të gëzuar të
prezantojmë, seleksionimin e dy fotografive të tij, në fondin e përhershëm të Muzeumit.
Vepra "Pandemia", 50x50 cm, do të
instalohet përgjithmonë në pjesën e jashtme të muzeut.
Ndërsa e dyta, titulluar "I Feel Like a Child", 50x70 cm, do të qëndrojë në Pallatin e Muzeut, dhe do të prezantohet gjatë ekspozitave dhe aktiviteteve që muzeu organizon në vazhdimësi.
Ndërsa e dyta, titulluar "I Feel Like a Child", 50x70 cm, do të qëndrojë në Pallatin e Muzeut, dhe do të prezantohet gjatë ekspozitave dhe aktiviteteve që muzeu organizon në vazhdimësi.
Pandemia 50 x 50 cm |
Të dyja fotografitë, të shkrepura në kohë pak të largëta
me njëra -tjetrën (para dhe gjatë pandemisë) nxjerrin në pah, si në një pasqyrë,
aftësinë e tregimit të historive intime, e të panjohura, prej ku del nga njëra
anë ndjenja e vetëburgimit, e dëshiruara (fëmija në mes të borës) dhe burgimi i
detyruar nga të tjerët (paralelizmi me hardhucat që kërkojnë diellin)!
Të dyja veprat, në një farë mënyre, risjellin kushtëzimin
ekzistencial të artistit, në një mënyrë të re jetese e perceptimi të kohës (së
shkuar) e kërkimi i hapësirës së munguar të jetuar gjatë kohë së karantinës!
Hapësira e fotografuar, me borë apo mur i thjeshtë qoftë, shfaqet si një lloj përditshmërie e zmadhuar, njësh me hapësirën (reale, virtuale o të brendshme) pandemike, që na ndjek në vazhdimësi.
Kaceli, me fotografitë e tij "nxjerr para botës, botën e tij" pa lejuar ndërhyrjen e askujt në rrjedhën e ndërgjegjes së brendshme inviduale e krijuese, krejt personale e gjithaq subjektive!
Hapësira e fotografuar, me borë apo mur i thjeshtë qoftë, shfaqet si një lloj përditshmërie e zmadhuar, njësh me hapësirën (reale, virtuale o të brendshme) pandemike, që na ndjek në vazhdimësi.
Kaceli, me fotografitë e tij "nxjerr para botës, botën e tij" pa lejuar ndërhyrjen e askujt në rrjedhën e ndërgjegjes së brendshme inviduale e krijuese, krejt personale e gjithaq subjektive!
I Feel Like a Child |
Bravo!...
RispondiEliminaTpaça Nesti!
EliminaAuguroni!
RispondiEliminaGrazie mille!
EliminaQuesto commento è stato eliminato dall'autore.
RispondiElimina