Dikush mbolli pemën e heshtjes.
Pema thau lulen e dashurisë.
-si gjethet në hapësirën e vjeshtës
të vetëm notuam larg lumturisë…
 |
| Shengjin, prag stuhije. |
Na rrahën dallgët e Detit të Vetmisë.
Valët e mallit na sollën qortim.
Në brigje të shkreta, larg, larg na hodhën…
jemi penduar. Pa shpresë për dashurinë.
Në detin e lotëve kërkojmë shpëtim.
Det i thellë. I thellë. Thellohet më tepër.
Lotët e mbushin. E mbushin papushim.
Kërkojmë njëri- tjetrin. Notojmë. Notojmë.
Por deti… deti na lodh. E lodhim. Nuk
ndahet.
Kërkon. Kërkon. Kërkon ngrohtësi,
ndryshe nuk
thahet.
nga E. Kaceli
Nessun commento:
Posta un commento