Në një qytet të vjetër (antik)
U çuan shpirtrat e vdekur dymijë vjet më parë.
Të gjithë u strukën në shpellat e shpirtit
Frika zaptoi qytetin
Shpirtrat e vdekur plot dy mijë vjet më parë
rifilluan luftën e lënë përgjysëm
Betejat e fituara, betejat e pafituara
gjaku, gjaku i dy mijë vjetëve më parë
riderdhej në asfaltin modern të qytetit të vjetër (antik)
Qyteti modern i strukur në shpellat e shpirtrave
Priste fundin e betejave absurde…
Papritur nëpër rrugët e përgjakura prej shpirtërave të vjetër u shfaq një vajzë njëzet vjeçare. Jo dhe aq e bukur. Gjysëm e veshur dhe po aq e zhveshur. Këmbëzbathur.
Vajza, me trupin, veshjen dhe zhveshjen e kohës moderne, me shpirtin antik të fshehur brenda dy gjinjve gjysëm të veshur e gjysëm të zhveshur, u ndal në mes të sheshit të qytetit ku lufta dukej të ishte më e ashpër, të rivdekurit dhe të riplagosurit më të shumtë.
Me një gjest të thjeshtë zhveshi dhe gjysmën e veshur të trupit.
Lufta pushoi. Shpirtrat luftarakë të dy mijë vjetëve më parë u kthyen aty nga erdhën.
Prej shpellave të shpirtit dolën banorët e kohës moderne. Tregëtoret u hapën. Jeta e qytetit duket se rimori përmasat e sajë normale.
Vajza njëzet vjeçare, e zhveshur krejtësisht, mbështolli, me krahët e gjatë, dy gjinjtë e bardhë. Prej të ftohtit, a nuk dihet për çfarë motivi, në atë pozicion ngriu. Ngriu në mes të qytetit.
U shëndrrua kështu në një statujë mbrojtëse…
E vetmja gjë që i mungonte qytetit të vjetër.
E.Kaceli
Nessun commento:
Posta un commento