SHQIPËRI -Bëni kujdes! Bëni shumë -shumë kujdes! Rrugët e Shqipërisë janë shënddruar në rrezikun numër një për jetën e qytetarëve shqiptarë. Aksidenti i para disa ditëve ku u përfshi dhe një makinë që transportonte të vdekur, na thotë se ëpër rrugët e Shqipërisë nuk kursejnë as të vdekurit!
Sipas statistikave zyrtare numri i të vdekurve në rrugë është të paktën një person në 24 orë.
Ndërkohë që viktimat e plagosura janë të pallogaritura. Çdo ditë, në ditaret informuese të televizioneve shqiptare sheh vetëm të vdekur apo të plagosur si pasojë e aksidenteve rrugore.
Gjaku në rrugë i ngjan një lufte të pakuptimtë ku luftëtarët shtrëngojnë timonin në vend të armëve të zjarrit. Dhe vrasin njëri -tjetrin. Vrasin të fajshëm e të pafajshëm. Vrasin gra e fëmijë. Shpesh edhe vetëvriten të vetmuar në shpejtësinë e pakontrolluar.
Shkaku? -Në komunikatat e policisë, ku ndërrohet vetëm emri i viktimave dhe data e aksidentit, thuhet “moszbatimi i rregullave të qarkullimit me pasojë vdekjen e ... si dhe plagosjen e rëndë të ...”.
Në fakt shkaku (shkaqet) janë të shumta e të gjitha kanë si burim numër një: Mungesën e një kulture, edukate, përgjegjshmërie, apo çfarë emri të duash, që karakterizon drejtuesit e automjeteve në Shqipëri.
Sa hyn në rrugët tona kupton që përmbi rregulloren e qarkullimit ekziston Ligji i Xhunglës së Qarkullimit!
Nëse nuk zbaton këtë ligj, je i paaftë në drejtimin e automjetit. Të gjithë të parakalojnë majtas, djathtas, anash, përpara pa iu bërë vonë se kështu mund të rrezikojnë jetën e tyre, në radhë të parë, e më pas jetën tëndë.
Nëse i kërkon një shoferi shqiptar, me patentë shqiptare, të bëjë kujdes ai të tund përpara hundës, në mënyrën më arrogante dhe qesharake në botë, patentën shqiptare duke të thënë:
“Kjo patentë ka vlerë! Se është me grup gjaku! Kupton?”
Ç’të ndihmon shënimi i grupit të gjakut në karton, për ngarjen e makinës, këtë vetëm ekspertët shqiptarë të ligjëbërjes së transporteve e dinë. Mjafton të përmendim se që nga viti kur patentat me grup gjaku kanë hyrë në fuqi, statistikisht, gjaku në rrugë, përkthyer me numrin e viktimave, është rritur në përpjestim disa herë më të madh.
Në këtë katrahurë gjaku përgjegjësia bie mbi shtetin në radhë të parë. Nuk është e mjaftueshme të shtosh numrin e policëve nëpër rrugë. Se kështu shton vetëm rriskun që edhe policët me autovelox në dorë të shtypen, vriten, nga shpejtësia e çmendur. Rast që edhe ka ndodhur.
Shteti duhet të shtrëngojë seriozisht dhënien e provimeve të patentës dhe kontrollin e autoshkollave të cilat janë kthyer njëlloj si universitetet e shumta shqiptare me të cilat nuk mund të shkosh, jo nëpër rrugët e Europës por as nëpër rrugët e humbura të katundit më të humbur shqiptar!
Nëse thamë se mungon një kulturë e përgjegjshme në drejtimin e mjetit, njëkohësisht mungon dhe një kulturë në dënimin e atyre që vrasin në rrugë, dhe pasi ia hedhin vdekjes, ia hedhin edhe ligjit ku me para në dorë, ku nëpërmjet politikës mashtruese të pajtimit me familjen e viktimës.
Përse duhet të pajtohet vrasësi me makinë, (në rastin kur del gjallë nga përfshirja në aksident,) me viktimën e tij? Thjesht për hipokrizi, a për ti shpëtuar veprimit të ligjit.
Ku ësht serioziteti i shtetit dhe përgjegjësia e tij në mbrojtjen e jetës së qytetarëve, që në rastin konkret janë përdorues të rrugës?
A mos ka ardhë koha që në vend të shënimit në patentën shqiptare të grupit të gjakut të rifuten seriozisht dënimet me heqje të patentës, të pezullimit të patentës, të sekuestrimit të makinës, të sistemit të pikëve në patentë. Kjo në të gjitha ato raste kur ke abuzuar me alkoolin, kur ecën me shpejtësi disa herë tej normave të lejuara, kur parakalon jashtë çdo lloj rregulli rrugor, kur nget një makinë që nuk plotëson kushtet më minimale për të hyrë në rrugë, kur nuk zbaton asnjë pikë të rregullores, të cilën shumë shoferë të patentuar në Shqipëri, vetëm mund ta dinë se ekziston teorikisht!
Të gjitha këto futen në atë që quajta kulturë në drejtimin e automjetit. Por që janë të mangëta pa kulturën e atyre që do ti kontrollojnë të gjitha këto.
Shpesh policët rrugorë shqiptarë, ndonjëri dhe pre aksidentesh, sillen me drejtuesit e automjeteve jo si kërkues të zbatimit të rregullave por si shokë dhe miq të vjetër me rregullthyesit e ligjit.
Kur thashë për mungesëne kulturës nga ana e shoferëve, nuk mund të lë pa përmendë dhe mungesën e kulturë së policëve. Vini re: Qysh nga mënyra si të drejtojnë shenjën e stopit, nga paraqitja e jashtme, ndonjehëë nga era e birrave që kanë hedhur në fytin e tharë nga të nxehtit e verës, nga mënyrë e trashë me të cilën komunikojnë me ju, të lënë të kuptosh se kulturës, kur kaloi nëpër komisariatet e policisë, nuk i ra rasti të prekë 90% të policëve rrugorë!
Ndoshta gabohem për të gjitha këto. Por numri i viktimave nëpër rrugët e Shqipërisë, numri i përditshëm i viktimave, flet në favorin tim. Sa do të doja të mos kisha të drejtë!
Edmond Kaceli
Nessun commento:
Posta un commento