Me gjuhën shqipe të sotshme dhe nëpërmjet ndjekjes historike të zhvillimit në kohë dhe në hapësi, mund të zbërthehen të gjitha gjuhët e botës.
Ky zbulim i radhë ka mbërthyer disa “gjuhëtarë”shqiptarë. Pa ndonjë përgatitje të veçantë gjuhësore, por të mbushur plot kryet me një budallaki tipike shqip, rreken të shqyrtojnë e të na mbushin mendjen se: Shqipja është gjuhë e perëndive.
Budallakia e pseudostudiuesve të shqipes mbërrin kulmin. Këta heronj të heshtur të shqiptarizmës me çdo kusht, duke shfrytëzuar tezat e studiuesve seriozë të rrënjëve të gjuhës shqipe, shpesh kthehen në qesharakë.
Prej shqipes pellazgjishte- etruskishte- ilirishte –arbërishte e shqipërishte, sipas këtyre shkencëtarëve të mbaruar, poliglotë të thekur nën avujt e alkoolit, rrjedhin të gjitha gjuhët europiane. Madje dhe shumë gjuhë të kontinenteve të tjera. Se bota, kur flitej shqipja e vjetër, në fillim nuk ishte e ndarë nga ujrat e oqeaneve.
Në mbështetje të kësaj teze, alkoolin e përdori në doza të lehta e me ndonjë rast, jam vënë kohët e fundit edhe unë.
Sa për dijeni: Kam mbaruar shkollën tetëvjeçare në fshatin Shënkoll, dhe shkollën e bujqësore në fshatin Zejmen të Lezhës. Që fëmijë kam pasë një pasion të veçantë për gjuhësinë dhe gramatikën historike të gjuhës shqipe. Për këtë arsye vazhdova studimet e larta në Universitetin Bujqësor të fshatit Kamëz, në Tiranë.
Ndër gjuhët e huaja bëra rusisht. Nga rusishtja mbaj mend vetëm mësueset e gjuhës ruse që zakonisht ishin bjonde e shumë simpatike.
Në vijim di dhjetë fjalë në rusisht, përfshirë katër nga ditët e javës, katër fjalë në anglisht, dy në gjermançe. Këtu në Itali kam shtuar bagazhin e njohurive të gjuhës italiane me fjalët murator, mur guri, llaç etjerë. Fëmijët kuptojnë edhe piemontezçe.)
Studimet, arrita ti mbaroj shëndoshë e mirë, si nga ana fizike ashtu edhe nga ana mendore. Në vijim të kultivimit të purrinit, kastravecit e mollatartes, zhvillova dhe vijoj të zhvilloj pasionin tim për gjuhën shqipe, e gjuhët e huaja në përgjithësi. Shënomëni dhe mua si një ndër përkrahësit e tezës “Gjuha shqipe është mëma e të gjitha Gjuhëve të Botës.”
Babai? –nuk i dihet e unë nuk kam ndërmend të merrem me Babain e Shqipes.
Nga zhvillimet e mija gjuhësore po ju bie disa nga më domethënëset që vërtetojnë se shqipja është në të vërtetë mëma e të gjitha gjuhëve. E me shqipen zbërthehen të gjitha gjuhët e botës.
Po e filloj me Italinë ku jetoj prej shatë vitesh, e ku kam pasë ardhë edhe nja dy herë të tjera si turist, a si refugjat klandestin.
Roma: -Kryeqyteti italian. Rrëmajë. Në Shkodër ekzistojnë varrezat e Rrëmajtë. Gjatë rrugës nga varrezat e Rrëmajtë deri në mbeturinat e Koloseut, rrugës “ë” është bërë “o”, e ka mbetur gropave të rrugëve “jë”. Në Shkodrën e sotme ka dhe një lokal me emrin Koloseu, ku dehen shumë gjuhëtarë shqiptarë. E kjo vërteton afërinë e Koloseut në Shkodër me Koloseun në Romë. E gjuhën italiane si pjellë e gjuhës shqipe.
Në fakt të gjitha rrugët të çojnë në Romë.
Vatikani: -kryeqendra e katolicizmit. Themeluesi i tij Vata i Kantit. Një shqiptar me origjinë të kjartë shqipe. Nuk e fliste mirë shqipen e vjetër. Për këtë arsye iu prezantohej vendasve si : Vat Kani. E vendasit i shtuan një “i” e ndërtuan Vatikanin. Studiues të ndryshëm e spjegojnë me termin Vau i Kantit. Vajti Kanti, ose Vajti tek Këndit, në shqipen e veriut Kândit. Pra Vajti tek Kândi. Vati Kani
Milano: -mil ano, mjel në njërën anë. I ka mbetë emri se një mjelëse e dalluar u vra nga një lopë. Mjelësja, sipas historisë, u vra, sepse lopa duhej të milej vetëm në njërën anë. Mil në anë- Milano.
Këtë tezë e mbështet dhe fakti se Lombardia, ka shumë lopë. Emërtimi Lombardi (Lum bard- Lum i Bardhë) është i kjartë emërtim ilirishto –pellazgjisht.
Kështu mund të shpjegohen të gjithë emrat e vendeve të ndryshme të botës. Unë po përmendi disa. Ndërkohë po përgatis dhe nëj libër dhjetë vëllimesh, që mjerë kush ka dëshirë ta botojë apo lexojë. Për ta botuar mund të përdori dhe Internetin se në të janë të regjistruara shumë budallaki alla shqiptare!
Anadolli: -Dolli (doli) në anë. Anës Dolli. Ana dolli.
Stambolli: Stanin Mbolli. Sta mbolli
Pekini: -Kryeqyteti Kinez. I themeluar e emërtuar nga shqiptari me origjinë, Prek Kini. Kinezët i kanë hëngër vetëm një “r” e një “k”. Një tezë shtesë thotë se bëhet fjalë për një fëmijë të vogël që preku kinin me vezë që ishte i nxehtë e dogji gishtat e dorës. Kinezët janë të verdhë. Preku Kinin. Pe (prek) –Kini (n).
Berlini: Kryeqyteti i Gjermanisë. Ber Lini, Berri i Linit, ose Peri (Beri) i Linit. Gjermanët janë të shquar për bashkime të tilla. E ne shqiptarët jemi mjeshtëra në ngatërrimin e penit të linit me penin që vjen nga leshi i arapit.
Afrika: Afër –Ika.
Azia: Është (Â) Zie
Evropa, Europa: E ropa. E rrjepa. Në fakt Evropa ka rrjepur Shqipërinë.
Amerika: Kjo është përkthyer që në kohë të vjetra si HA –Merr dhe Ikë. A –Mer- Ikë
Tokio: -Kryeqyteti i Japonisë. Më Tokoi. Tokio. Ja- poni. Ja ku është Poni
Britania: Briti Ana. Një grua me emrin Ana u hodh në brigjet britanike nga tregatarët ilirë, lundrues të famshëm. Ana bërtiti dhe vendi u quajt Briti Ana, Britania.
Ose gërthiti Ana. Great Britain: Gërthet Ana. Për këtë arsye britanikët vijonë të kenë në krye një grua e jo një burrë. Familja mbretërore britanike sigurisht ka ndonëj lidhje gjaku, me origjinë shqiptare. E kryeqyteti quhet Londër. London. Lundron. Lundronin Ilirët e dikurshëm me lundrat (anijet) e tyre të famshme, që në kohën e Teutës i shtinë të dridhurën Romës.
Minesota. Shtet në SHBA. (Mineja dhe Sota- sipas legjendës etruske janë dy motra: Mine dhe Sota të cilat emigruan në të njëjtin vend në amerikë ku themeluan përpara dyqind e kusur vjetësh shtetin amerikan të Minesota-s. Këtu kuptimi dhe lidhja etrusko –shqip, ilirisht është më se i kjartë.
E vetmja gjë që vihet në dyshim për prejardhjen e gjuhëve të botës nga pellazgjishtja -etrusko –ilirishtja -shqipja, është se shumë fjalë shqip nuk iu dihet kuptimi nga vetë shqiptarët, e rrjedhimisht nuk mund të përkthehen as me shqipen e sotme:
Kotobuq, Karabush, Karapitik, Kollomoq, Kërtollë.
E disa fjalë të tjera të kësaj natyre.
Nëntor 2008
Edmond Kaceli
Nessun commento:
Posta un commento