Bie borë në rrugën e shkretë
bie borë. Bie borë e lehtë,
e
ftohtë akull
e bardhë.
Bie borë e zbardhun prej rrugës së gjatë
Bie qetësi e bardhë...
Makina tek -tuk ndihen, dhe njerëz hiç
askush nuk shijon marrëzisht borën
Vetëm një qen i bardhë, hidhet mbi borën e ftohtë
Një qen i bardhë si bora
gjuan flokët e borës dhe qeshën
Qeshën, siç mund të qeshë një qen i marrë
një qen i çmendur prej borës së bardhë...
Qeshi dhe unë me krahasimin absurd
me trishtimin tim abdsurd,
të
marrë,
të çmendur
të rrallë.
Vetja më duket krejt si qen
si ai, qen' i marrë që qeshën me vete
duke rendë me vrap pas flokëve të ftohtë,
pas flokëve tmerrësisht të bardhë
të borës që mbulon gjithçka ngadalë,
fort ngadalë.
Bie borë... E
fohtë...E bardhë...
Tinëz afron nata...
Nata më e ftohtë se bora
natë aspak e bardhë...
Makinat kalojnë rrallë e më rrallë
Iku, u fsheh prej natës, dhe qen' i marrë...
Bie borë.
Bie borë e ftohtë
Bie borë e bardhë...
Është natë, eshtë natë, është natë
është natë pafundësisht e zezë
është natë pafundësisht e ftohtë.
Është natë deri sa drita të zbardhë...
fillim marsi 2016
Nessun commento:
Posta un commento