Kartolinë: Gëzuar Ditën e Çlirimit! nga E. Kaceli

Kjo fotografi është marrë përpara disa vitesh në qendër të Tiranës. Më pas është zhdukur. Flet sa për një mijë fjalë.

Të ekzekutuar politikë                  5037 burra

                                                          450 gra

Të burgosur politikë                  26 788 burra

                                                          736 gra

Të vdekur nga torurat në burgje    988 burra

                                                              7 gra

Shtetas të huaj të dënuar             1215 burra

                                                           38 gra

Të internuar dhë dëbuar          50 000 familje.

Shtesë: Numri i të dënuarve për gjenocid komunist nga viti 1990 deri më sot:

                                     ZERO!

Gëzuar Ditën e Çlirimit!

Mund të lexoni edhe linkun:
http://zekthi.blogspot.it/2007/11/pamflet-parade-me-flamur-te-shkyernga.html

Dallëndyshja e fundit… nga Edmond Kaceli

Ik, largohu, larg nga ky vend i shkretë

Nga ky vend i ftohtë, nga ky qoshk i mallkuar

Ku njerëz të marrë, të çmendur,

                                                     të krisur

hanë njëri -tjetrin në darkën e vonuar

Përtypin njëri -tjetrin ngadalë –ngadalë

Kafshatën e mishit ngjyejnë në gjak

Ndërsa eshtnat lëpijnë në tmerrin e përditshëm

Nuk ngopen me tmerre, tmerr lypin prapë.

Ik prej këtu, mos kthe, kurrë, kryet mbrapa

Merr rrugën në përtej,  Botës së Askundit

Shpëto, të paktën veten, na lër në fatin tonë

                                                                 përdreq

Merr rrugën, ik, largohu, dallëndyshe e fundit!

Ik, largohu, larg nga ky vend i shkretë

Nga ky vend i ftohtë, nga ky qoshk i mallkuar

Ku njerëz të marrë, të çmendur,

                                                     të krisur

hanë njëri -tjetrin në darkën e premtuar.

Shqipëri, gusht 2014 -Itali, nëntor 2014

Pamflet: Mos shkoooo, or trim!

Ditar

4 Nëntor 2014

Mos shkoooo, or trim!

-Reagim per vizitën e KM në Serbi

Në një pallat të bukur përrallor hyri një Trim. Në hyrje gjeti një virgjëreshë të bukur. Virgjëresha i tha: Gjithçka që do të gjesh në këtë pallat është e jotja. Në këtë pallat mund të realizosh çdo dëshirë tënden. Vetëm portën në katin e fundit mos e hap kurrë!

Por Trimi, kishte ndodhur shqiptar dhe kureshtar. Sytë dhe zemra i rrihnin vetëm për derën e fundit dhe pyeste vazhdimisht: Po atje çfarë ka?

Aktori i madh Koço Devole e ka përjetësuar gjithë këtë histori, para shumë vitesh, në një skeç të mrekullueshëm.

Trimi nuk duroi dhe hapi derën e fundit. Nga pas i dhanë një shkelm bythëve. Trimi kureshtar përfundoi nga kishte ardhë: Në rrugë të madhe.

Dikush mund të bëjë përngjasime me vizitën e Kryeministrit (shkurt KM) Rama në Serbi. KM nën petkun rozë të Rilindjes, hyri në pallatin e bukur kryeministror dhe i duket se ka çdo gjë të vetën. Madje krejt Shqipëria e katandisur në gjendjen që është, trajtohet si pronë e Rilindjes. Kurioziteti e shtyn të mendojë çfarë ka nga ajo dera në drejtim të një shteti tjetër, ballkanas, armik historik i Shqipërisë, dhe i çdo gjëje shqiptare.

Kështu, (marrëzisht  mund të thotë dikush) Kryetrimi Kryeministror (shkurt KK), ka vendosë të hapë derën e tij të pallatit të përrallave, derën nga ana e Serbisë.

Ndërkohë, me ndonjë përjashtim, të gjithë ia kanë thënë, dhe po ia thonë larg e larg ose drejtpërdrejt: Mos shko o Kryetrim Kryeministror! Mos e hap atë derë…!

Por Kryetrimi ka vendosë ta hapë derën…

Unë jam i sigurtë se ndryshe nga përralla, KM do të gjejë atje diçka: Në Serbi do të gjejë serbë!

Nuk jam i sigurtë nga ana tjetër se çfarë do të humbasë, dhe çfarë do të gjejë kur të kthehet në Shqipërinë e ndarë,  nga lakmia serbe, greke, malazeze, maqedonase…

Shko, shko, shkoooo, or Kryetrim Kryeminstër!

Edmond Kaçeli