Lexues

lunedì, dicembre 02, 2013

Mes nesh... sonet


Dikush mbolli pemën e heshtjes.
Pema thau lulen e dashurisë.
-si gjethet në hapësirën e vjeshtës
të vetëm notuam larg lumturisë…

Shengjin, prag stuhije.

Na rrahën dallgët e Detit të Vetmisë.
Valët e mallit na sollën qortim.
Në brigje të shkreta, larg, larg na hodhën…
jemi penduar. Pa shpresë për dashurinë.

Në detin e lotëve kërkojmë shpëtim.
Det i thellë. I thellë. Thellohet më tepër.
Lotët e mbushin. E mbushin papushim.

Kërkojmë njëri- tjetrin. Notojmë. Notojmë.
Por deti… deti na lodh. E lodhim. Nuk ndahet.
Kërkon. Kërkon. Kërkon ngrohtësi,
                                                            ndryshe nuk thahet.

nga E. Kaceli

Nessun commento:

Posta un commento