 |
| Imazh krijuar me IA nga ©Kaceli |
Në mëngjez u zunë
Në mesditë u rrahën
Natën u vranë me njëri -tjetrin
Vdiqën...
N'dy varre të ndryshme
N'të njëjtën parcelë
N'të njëjtën varrezë publike
korrierë të pabindur, lëvrinin
nga njëri varr tek tjetri...
domenica, luglio 27, 2025
Armiqtë
Në mëngjez u zunë
Në mesditë u rrahën
Natën u vranë me njëri -tjetrin
Vdiqën...
N'dy varre të ndryshme
N'të njëjtën parcelë
N'të njëjtën varrezë publike
korrierë të pabindur, lëvrinin
nga njëri varr tek tjetri...
domenica, luglio 20, 2025
Nikollë Njeçi -Fisniku i vargut nga E. Kaceli, Itali
Parajsë e ferr do i bëj bashkë
T’i kaloj dua, mespërmes
Sido që të jetë fundi, ndashtë
O të ringjallem, o të vdes!
-nga Libri "Lulet e Vona" botimi më i mbramë i
N.Njeçit.
Të shkruash për miqtë poetë është e vështirë të mos biesh në provokacionin e fjalëve të mira, shpesh të pameritueme, por që detyrohesh me i thanë për hir të miqësisë dhe njohjes së kahershme me autorin!
Në momentin që kurthi i miqësisë duket se të ka mbërthyer në qerthullin e vet, atëherë i kthehesh e rilexon edhe një herë librin, e kupton se këtu miqësia nuk hyn aspak!
Kështu më ndodhi teksa rilexova librin e mikut tim të kahershëm, poetit nga Pllana e vogël, por historike, e fisnikut Nikollë Njeçi!
Niko është jo veç një mik i mirë, e fisnik deri në skaj të zemrës por mbetet një ndër poetët më të veçantë që Lezha ka nxjerrë, e vijon të nxjerrë prej poreve të saja artistike!
Poezia e Nikollës rrjedh krejt si uji i qetë! Delikate në figura, e shtruar, por që më kalimin e kohës len gjurmët e veta të përhershme!
Krejt si gjurmët e ujit në memorien e gurëve!
N'sa lexon librin, duket se je duke ba një bashkëbisedim të vyeshëm, në një tavolinë kafeneje me autorin, edhe pse ai ndodhet qindra kilometra larg tejet!
Bashkëbisedimi rrjedh, ndër vargjet e Nikos, duke zbulua prej vargut të parë e deri në të fundit, mirësinë e artistit, shpirtin e rrallë e fisnik të poetit!
Nikolla Njeçi është kroi i fshatit, është Pllana, është Burrnesha, është Heroi, është Puthja e Poetit është kënga e Nënave të braktisura, është fjala e urtë e një miku të rrallë!
Udhëtim të mbarë poeti im fisnik!
Edmond Kaceli, Itali
T’i kaloj dua, mespërmes
Sido që të jetë fundi, ndashtë
O të ringjallem, o të vdes!
Të shkruash për miqtë poetë është e vështirë të mos biesh në provokacionin e fjalëve të mira, shpesh të pameritueme, por që detyrohesh me i thanë për hir të miqësisë dhe njohjes së kahershme me autorin!
Në momentin që kurthi i miqësisë duket se të ka mbërthyer në qerthullin e vet, atëherë i kthehesh e rilexon edhe një herë librin, e kupton se këtu miqësia nuk hyn aspak!
Kështu më ndodhi teksa rilexova librin e mikut tim të kahershëm, poetit nga Pllana e vogël, por historike, e fisnikut Nikollë Njeçi!
Niko është jo veç një mik i mirë, e fisnik deri në skaj të zemrës por mbetet një ndër poetët më të veçantë që Lezha ka nxjerrë, e vijon të nxjerrë prej poreve të saja artistike!
Poezia e Nikollës rrjedh krejt si uji i qetë! Delikate në figura, e shtruar, por që më kalimin e kohës len gjurmët e veta të përhershme!
Krejt si gjurmët e ujit në memorien e gurëve!
N'sa lexon librin, duket se je duke ba një bashkëbisedim të vyeshëm, në një tavolinë kafeneje me autorin, edhe pse ai ndodhet qindra kilometra larg tejet!
Bashkëbisedimi rrjedh, ndër vargjet e Nikos, duke zbulua prej vargut të parë e deri në të fundit, mirësinë e artistit, shpirtin e rrallë e fisnik të poetit!
Nikolla Njeçi është kroi i fshatit, është Pllana, është Burrnesha, është Heroi, është Puthja e Poetit është kënga e Nënave të braktisura, është fjala e urtë e një miku të rrallë!
Udhëtim të mbarë poeti im fisnik!
Iscriviti a:
Post (Atom)